Το μεγάλο στοίχημα των προοδευτικών δυνάμεων

http://www.metarithmisi.gr

Γιώργος Πιέρρος, 08/02/2013

Το εναρκτήριο λάκτισμα για την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου σχετικά με το ζήτημα της απόκτησης ελληνικής ιθαγένειας, έβαλε η ολομέλεια του Συμβουλίου της επικρατείας. Κρίθηκε πως οι διατάξεις στον ευρέως γνωστό ως νόμο Ραγκούση για την χορήγηση ιθαγένειας σε αλλοδαπούς είναι αντισυνταγματικές. Προμετωπίδα αυτής της τοποθέτησης αποτελεί η απαίτηση για ύπαρξη ¨γνήσιου δεσμού¨ του αλλοδαπού με την ελληνική κοινωνία βάζοντας έτσι επί της ουσίας ζήτημα δεσμού αίματος με την χώρα. Ο νόμος Ραγκούση θέτει κριτήρια που έχουν να κάνουν με την αφομοίωση του αλλοδαπού πολίτη, που σε γενικές γραμμές μπορούν να χαρακτηρισθούν τυπικά( νόμιμη παραμονή, διάρκεια, παιδεία) και σχετικά με τα τρέχοντα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αξίζει όμως να σημειωθεί πως ακόμα και έτσι το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει την χορήγηση ιθαγένειας στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. είναι πιο χαλαρό. Κατά πλειοψηφία μάλιστα το (ΣτΕ) αποφάσισε πως το δικαίωμα συμμετοχής στις αυτοδιοικητικές εκλογές σε αλλοδαπούς, πρέπει να πάψει να υφίσταται καθώς παραβιάζει θεμελιώδεις διατάξεις που ανήκουν αποκλειστικά σε Έλληνες πολίτες.

Στον Ολάντ λέμε ναι, του Γιώργου Πιέρρου

 http://giorgospierros.blogspot.com/

Πόσες φορές θυμάται κανείς το ελληνικό ενδιαφέρον να στρέφεται στις εκλογές μιας άλλης χώρας; Ποια ήταν η αιτία που μας έκανε να υπερβούμε το συνηθισμένο οπτικό πεδίο μας και να στραφούμε στην Γαλλία και τις πολιτικές εξελίξεις που διακυβεύονται από τις εκλογές της; Όχι ο Ολάντ δεν είναι μια τρομερά δυναμική προσωπικότητα που έλκει τόσο αποτελεσματικά, ούτε είναι ο πιο δεινός ρήτορας που θα μπορούσε να ακούσει κανείς, είναι όμως μια ελπίδα για να αρχίσει να σηκώνεται η σελίδα που πρέπει να αλλάξει στην Ευρώπη, απέναντι στον δογματισμό της λιτότητας και της διάλυσης κάθε ψήγματος κοινωνικού κράτους, με άμεση συνέπεια την διαρκή και χωρίς όριο φτωχοποίηση των λαών της.

Διακύβευμα η δημοκρατία στην Ε.Ε.

http://www.protagon.gr

Του Γιώργου Πιέρρου

Σε ολόκληρη την Ευρώπη η συνταγή της λιτότητας, της αποσάθρωσης του κοινωνικού κράτους και της φτωχοποίησης των κοινωνιών ως στρατηγική διεξόδου από την κρίση, έχει αποτύχει με μαθηματική ακρίβεια βυθίζοντας τις οικονομίες στην ύφεση, διογκώνοντας ακόμα περισσότερο τα ελλείμματα και εκτινάζοντας την ανεργία οδηγώντας σε απόγνωση και περιθωριοποίηση το πιο ισχυρό και παραγωγικό δυναμικό, τους νέους ανθρώπους με επιστημονικό υπόβαθρο και όχι μόνο. Η υπερσυσσώρευση πλούτου στα χέρια ελάχιστων και όχι λίγων πια, όπως εύστοχα έχει διατυπώσει ο νομπελίστας οικονομολόγος Πώλ Κρούγκμαν αλλά και ο Τζότζεφ Στίγκλιτς οδηγούν σε μετωπική σύγκρουση με την ίδια την δημοκρατία και είναι μαθηματικά αποδεδειγμένο ως κύρια αιτία της οικονομικής κρίσης.

Δεν μπορεί να έκανε τόσο λάθος ο Τσε… Του Γιώργου Πιέρρου

Με φοβίζει που σελίδες και blogs κάνουν λόγο για αίμα αστυνομικού που χύθηκε στο Σύνταγμα με τόση ηδονή, με φοβίζει που συμπολίτες μας φωτογραφίζουν την ματωμένη στολή του πανηγυρίζοντας, με φοβίζει που κάποιοι επέλεξαν να φοράν κουκούλες γιατί ο Τσε που επικαλούνται έλεγε πως: ¨οι πραγματικοί επαναστάτες δεν κυκλοφορούν με κουκούλες  για έναν επιπλέον λόγο, ο λαός θα πρέπει να αναγνωρίζει στα πρόσωπα τους την πρωτοπορία του, δεν μπορεί αυτό να είναι επανάσταση, ο Γκεβάρα έγραφε πως: ¨Διακινδυνεύοντας να φανώ γελοίος, επιτρέψτε μου να πω ότι ο αληθινός επαναστάτης οδηγείται από ένα μεγαλειώδες αίσθημα αγάπης.¨Δεν μπορεί να έκανε τόσο λάθος, δεν μπορεί να άλλαξαν τόσο οι επαναστάτες στις μέρες μας…  Δεν μπορεί να έκανε τόσο λάθος ο Τσε που έδωσε την ζωή του για να πάψει η αδικία…

Καλά ο Πρετεντέρης είσαι;

Του Γιώργου Πιέρρου

   ¨Βροντάει ο Όλυμπος¨ είναι ο τίτλος του σαφώς ειρωνικού άρθρου του Γιάννη Πρετεντέρη προς την αριστερά, με αφορμή το μεταναστευτικό ζήτημα στα ¨Νέα¨. Κάνει λόγω για μια ιδιότυπη συμφωνία κατά των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών από τον ¨Ριζοσπάστη¨ και την ¨Αυγή¨. Στο σημείο αυτό αναρωτιέται κανείς γιατί ο κύριος Πρετεντέρης τόσο καιρό δεν έκανε καμία αναφορά για την ιδιότυπη συμφωνία του συνόλου του λεγόμενου ¨αστικού τύπου¨ για την επιτυχία των συνταγών λιτότητας που επέβαλαν τα διαρκή μνημόνια, την στιγμή που οι αριθμοί και όχι η ¨ανεύθυνη αριστερά¨ αποδεικνύουν την παταγώδη αποτυχία τους, ενδεικτικά το 2011, το 30% του πληθυσμού στερήθηκε βασική υγειονομική περίθαλψη, το Α.Ε.Π. μειώθηκε κατά 6,9%, η ανεργία άγγιξε το 21% και στους νέους εκτοξεύτηκε στο 51% παρά τη διαρκή περικοπή των κοινωνικών δαπανών και την εκποίηση του δημοσίου πλούτου.

Ρένα Δούρου:¨Οι γυναίκες είναι τα πρώτα και ολοκληρωτικά θύματα των μνημονιακών πολιτικών¨

 Την συνέντευξη πήρε ο Γιώργος Πιέρρος

Γυναίκα, εργαζόμενη, συγγραφέας, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού και υπεύθυνη ευρωπαϊκής πολιτικής, η Ρένα Δούρου ανταποκρίθηκε στο οικείο κάλεσμα του ecoleft. Σε μια συνέντευξη που στο επίκεντρο της έχει τη γυναίκα και τη θέση της στην κοινωνία, την εργασία και την πολιτική. Ενώ παράλληλα δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι πολιτικές εξελίξεις…

 

Σκληρή λιτότητα, ύφεση, ανεργία, δεύτερο μνημόνιο∙ η συνταγή διεξόδου από την κρίση οδηγεί σε βέβαιο αδιέξοδο. Πρόκειται για λάθος ή για μεθοδευμένη πολιτική;

Δεν πρόκειται ούτε για λάθος, ούτε για αμέλεια αλλά για μεθοδευμένη πολιτική επιλογή, η οποία, δυστυχώς για εμάς τους πολίτες, υπακούει σε μια ιδεοληψία, στην προσκόλληση στη νεοφιλελεύθερη προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία πρέπει πάση θυσία να μειωθεί το κόστος εργασίας, η αγορά εργασίας πρέπει να υπερ-ελαστικοποιηθεί προκειμένου να υπάρξει δήθεν ανάπτυξη, επενδύσεις κλπ.

Το φοιτητικό κίνημα και η παρακαταθήκη του Μιχάλη Παπαγιαννάκη

Του Γιώργου Πιέρρου

  Για μια ακόμη φορά το μέτωπο της παιδείας ανοίγει, η δημόσια, κοινωνική και πολιτισμική ιδιοσυγκρασία της ως πυλώνας της ίδιας της δημοκρατίας και του κοινωνικού κράτους βρίσκεται ξανά στο στόχαστρό. Ο νέος νόμος 4009/11 συναντά ισχυρές αντιστάσεις από την συντριπτική πλειοψηφία της ακαδημαϊκής κοινότητας. Η αριστερά δικαίως αντιστέκεται σθεναρά, ενώ παράλληλα διατρανώνει την αντίθεση της στην εκλογή των Συμβουλίων που επισπεύδουν υπό την πίεση της υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου οι κυβερνητικοί επίτροποι που διορίστηκαν στα ιδρύματα από το Υπουργείο.

    Το ζήτημα όμως παραμένει ανοιχτό, η επέλαση της αγοράς και των κανόνων της στο δημόσιο πανεπιστήμιο, θα εμποδιστεί από την παρεμπόδιση των εκλογών ακόμα και αν δεν μείνει κάλπη για να ολοκληρωθεί η διαδικασία; Κερδίζετε με αυτόν τον τρόπο το φοιτητικό κίνημα και μπολιάζεται ουσιαστικά πολιτικά και ιδεολογικά προκειμένου να προασπίσει το πανεπιστήμιο και την κοινωνική του αναφορά; Προσωπικά αμφιβάλλω.

Όπως «το ταξίδι στα Κύθηρα»

Από το http://duendemagazine.gr

Του Γιώργου Πιέρρου.

Μετά τη βροχή… Σύννεφα που δεν έχουν ακόμη διαλυθεί· φύλλα ξέρα στο έδαφος· χώμα βρεγμένο αναδύει την μυρωδιά του ακόμα και στις γκρίζες πόλεις· η εγκατάλειψη γίνεται πιο ανυπόφορη από ποτέ.

Σε μια γειτονιά του Πειραιά…Ένα σκηνικό θυμίζει το «ταξίδι στα Κύθηρα» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου που τόσο απρόσμενα έφυγε στα ίδια μέρη. Ένα ταβερνάκι ξεχασμένο στο έλεος του χρόνου και της φθοράς στην οδό Φιλικής Εταιρείας, κοντά στην πλατεία Καρπάθου -περιοχή γνώριμη για όλους τους Πειραιώτες, πολύ πιθανό και το ταβερνάκι… Η αυλόπορτα του κλειστή. Μόνο μερικά τραπέζια σκορπισμένα θυμίζουν ότι κάποτε υπήρχε ζωή. Όταν το συναντάς μετά από καιρό νιώθεις το πικρό συναίσθημα που ένιωθε ο Σπύρος στην ομώνυμη ταινία, όταν επέστρεφε από την Τασκένδη στο χωριό του και ανακάλυπτε πως τίποτα δεν ήταν πια όπως πριν.

Ένα κοριτσάκι δεν ζει πια (5/01/2011), του Γιώργου Πιέρρου

πηγή:http://redbandiera.blogspot.com

¨Αυτές οι γραμμές γράφτηκαν πέρυσι ακριβώς τέτοιες ημέρες, με αφορμή τον άδικο θάνατο που βρήκε η εφτάχρονη Έρρικα από ειδικό φρουρό της ομάδας Δίας  όταν την παρέσυρε με τη μοτοσυκλέτα του και τη σκότωσε ενώ το κοριτσάκι έλεγε τα κάλαντα στη γειτονιά του…¨

Πριν λίγες ώρες ένα κοριτσάκι χαμογελούσε κι ας ζούσε μέσα στη μιζέρια και την περιθωριοποίηση που αυτό το σάπιο και ξενοφοβικό σύστημα περιβάλει τις μειονότητες και γενικά τους αδύναμους, αυτούς που δεν έχουν και δεν θέλει να έχουν φωνή!

¨Η δεκαεφτάχρονη Επονίτισσα των μαθητικών μου χρόνων¨του Γιώργου Πιέρρου

   Μα πως ένας μαθητής λυκείου πριν από μερικά χρόνια συναντούσε μια δεκαεφτάχρονη Επονίτισσα; Δεν είναι λογικό, δεν μπορεί να συμβαίνει θα έλεγε κανείς… Και όμως συνέβαινε κάθε μέρα ήταν μέρος της διαδρομής για το σχολείο κάθε πρωί και της επιστροφής στο σπίτι κάθε μεσημέρι, ήταν και είναι εκεί στην πλατεία Τερψιθέας στον Πειραιά. Ακόμα τη συναντώ και νιώθω την ανάγκη να γράψω για αυτήν, κάτι σαν ένα μικρό φόρο τιμής από τον μαθητή που μεγάλωσε αλλά ακόμα κοντοστέκεται μπροστά στο άγαλμα της.

Ναρκωτικό είναι η πολυδιάσπαση και όχι η ενότητα της αριστεράς, του Γιώργου Πιέρρου

   Με ένα φράχτη, ποντάροντας στα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά επιθυμεί να δώσει <<λύση>> στο ζήτημα της μετανάστευσης ο <<σοσιαλιστής>> κος Παπουτσής αλλά τα σχέδια του μένουν στα χαρτιά, γιατί όσο και να επιθυμεί να ορθώσει αυτό το έκτρωμα ξενοφοβίας η λύση μπορεί να ανευρεθεί μόνο σε ευρωπαϊκή βάση, με μείζονος σημασία την συνθήκη Δουβλίνο ιι και την άμεση αναθεώρηση της, καθώς εξαιτίας της εγκλωβίζονται σε αποθήκες δυστυχίας όπως οι χώρα μας χιλιάδες μετανάστες που επιθυμούν να μετακινηθούν. Και βέβαια με μια άλλη θεώρηση η οποία αντιμετωπίζει τον μετανάστη σαν άνθρωπο με σεβασμό στα κατοχυρωμένα δικαιώματα του και όχι σαν εξιλαστήριο θύμα.

   Υπάρχει βέβαια και ένας φράχτης ο οποίος με επιτυχία δυστυχώς έχει ορθωθεί. Δεν διαχωρίζει κράτη, δεν ενισχύει τη λειτουργία συνόρων αλλά την πολυδιάσπαση της αριστεράς, εκτείνεται στα αριστερά του πολιτικού φάσματος εμποδίζοντας κάθε προσπάθεια διαλόγου και κοινής δράσης.

Κολλάζ από συνθήματα και εικόνες από τον Μάη του 68 μέρος 1ο, του Γιώργου Πιέρρου

Πρώτα μην υπακούτε. Μετά γράψτε τους τοίχους

Γίνετε ρεαλιστές απαιτήστε το αδύνατο

Για ένα νέο Ε.Α.Μ. για μια νέα Ε.Δ.Α. του Γιώργου Πιέρρου

  από το http://redbandiera.blogspot.com/

Όσο τεχνοκρατικό μακιγιάζ και αν χρησιμοποιήσει  αυτή η κυβέρνηση, αποτέλεσμα δημοκρατικής εκτροπής γιατί πολύ απλά δεν την ψήφισε κανείς και χρησιμοποιήθηκε κάθε μέσο προκειμένου να δαιμονοποιηθεί η μόνη δημοκρατική λύση που αποτελούν οι εκλογές. Όση <<υπευθυνότητα>> και αν επικαλεστεί, δεν μπορεί να ξεχαστεί το γεγονός ότι το κοινωνικό συμβόλαιο όχι απλά τσαλαπατήθηκε αλλά διεγράφη πλήρως και αντικαταστάθηκε από ένα συμβόλαιο θανάτου της κοινωνίας με όρους ομερτά, ομερτά, ομερτά, ομερτά (όχι δεν είναι τυπογραφικό λάθος αλλά ότι ενοχλεί την κυβέρνηση πρέπει να το επαναλαμβάνουμε συνεχώς).

Ο περιπτεράς και η ξενυχτισμένη Αυγή, του Γιώργου Πιέρρου

  Κάθε Κυριακή όπως για παρά πολλούς έτσι και για εμένα συνοδεύεται από την ανάγνωση εφημερίδων και των ενθέτων που εμπεριέχουν. Συνήθως το πολύ μέχρι το μεσημέρι οι εφημερίδες έχουν φτάσει στο σπίτι, σε ετοιμότητα για ανάγνωση. Αυτήν όμως την Κυριακή εξαιτίας μιας εκδρομής η Αυγή καθυστέρησε πάρα πολύ να φτάσει στο σπίτι καθώς στο χωριό που επισκέφτηκα δεν μπόρεσα την βρω.

   Έτσι κατά τις 11 η ώρα το βράδυ μετά την επιστροφή μια ώρα πριν η Κυριακή δώσει τη θέση της στην Δευτέρα,  είχα το <<θράσος>> να αναζητήσω την <<Αυγή>>, από το περίπτερο της γειτονιάς προετοιμασμένος για τη δυσαρέσκεια του περιπτερά

Για εργάτες που χάθηκαν στο Πέραμα στη ζώνη, του Γιώργου Πιέρρου

   Ιούλιος του 2008, εννιά εργάτες νεκροί, για ένα μεροκάματο που σκοτώνει και δεν είναι οι μόνοι δυστυχώς τα επονομαζόμενα εργατικά ατυχήματα στην πραγματικότητα εγκλήματα της εργοδοτικής αυθαιρεσίας είναι αμέτρητα. Τι γίνεται τρία χρόνια μετά; Πως επιβιώνουν οι οικογένειες των εργατών; Επιβλήθηκε η δικαιοσύνη απέναντι στην υπεύθυνη ναυτιλιακή εταιρεία και τις δύο εργοληπτικές που είναι υπεύθυνες; Ένα πρόστιμο 150.000 ευρώ κόστισαν εννιά ζωές και το ξεκλήρισμα των οικογενειών τους, όσο για τη δικαιοσύνη πως να επιβληθεί; Η δίκη δεν έχει πραγματοποιηθεί έως σήμερα ενώ όλως τυχαίως έχει αναβληθεί τρεις φορές!

Συνέντευξη του Γιώργου Σταθάκη στο ecoleft: Η ακύρωση του ασύλου είναι έκδηλα αντισυνταγματική

   Τη συνέντευξη πήρε ο Γιώργος Πιέρρος

Τα αμφιθέατρα γέμισαν ξανά, οι δρόμοι πολύβουοι από τις φωνές χιλιάδων φοιτητών που διαδήλωσαν απέναντι στο νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου. Το ecoleft κι αυτό στις επάλξεις, προκειμένου να μεταδώσει τη φωνή του πανεπιστημίου που αντιστέκεται σε ένα νομοσχέδιο μετάλλαξης του δημόσιου, ακαδημαϊκού και δημοκρατικού χαρακτήρα του. Αυτή τη φορά συναντήσαμε τον Γιώργο Σταθάκη αντιπρύτανη του πανεπιστημίου Κρήτης, που μας τίμησε με την θετική του ανταπόκριση και απάντησε στις ερωτήσεις μας.  

Με την επάρατο δεξιά ή με την δημοκρατία και την αριστερά; Του Γιώργου Πιέρρου

 

  <<Δεν είμαστε όλοι ίδιοι! Έχετε μου εμπιστοσύνη. Μαζί θα αλλάξουμε την Ελλάδα! Δεν σκύβουμε το κεφάλι… Οι Έλληνες μπορούμε… Να πάρουμε ξανά  την χώρα στα χέρια μας>>. Άφθονος λαϊκισμός, περίσσιος εθνικισμός, αναφορές στο 1821, σενάρια συνωμοσίας, δακρύβρεχτος λόγος. Θα μπορούσε να τον έχει απαγγείλει ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ο αρχηγός της ακροδεξιάς συμμορίας, εγκληματιών Μιχαλολιάκος και όμως δεν είναι κανένας από αυτούς αλλά ο εν δυνάμει  (ανατριχιάζω στην ιδέα) πρωθυπουργός της Ελλάδας Αντώνης Σαμαράς όχι ανεβασμένος σε άλογο κυνηγώντας εξωτερικούς εχθρούς και κακούς κομμουνιστές αλλά από το βήμα της Δ.Ε.Θ.

   Άφησε πίσω του ένα άρωμα όχι από την νεοφιλελεύθερη δεξιά που εξίσου με τις κυβερνήσεις Πασοκ οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό τέλμα αλλά από την επάρατο δεξιά του παρελθόντος εκείνης του κοινωνικού συντηρητισμού, του μιλιταρισμού, του εθνικισμού, των πολιτικών διώξεων και της καταστολής. Στόχευσε στα πιο συντηρητικά κοινωνικά αντανακλαστικά που βρίσκονται σε εγρήγορση εξαιτίας της οικονομικής αλλά ακόμα περισσότερο της πολιτικής και πολιτιστικής κρίσης.

Συνέντευξη του πρύτανη Θοδωρή Παπαθεοδώρου στο ecoleft: Κάθε αγαθό που δεν υπερασπίζουμε χάνεται

Τη συνέντευξη πήρε ο Γιώργος Πιέρρος

   Όταν ο παλμός της παιδείας ηχεί πιο δυνατά από ποτέ, τη στιγμή που τα κοινωνικά decibel χτυπούν κόκκινο, ο ρόλος του παρατηρητή δεν μας αρκεί. Το ecoleft αποφάσισε να έρθει κοντά στην  ακαδημαϊκή κοινότητα προκειμένου να ακούσει και να μεταφέρει  τη φωνή του πανεπιστημίου μέσα από εκπροσώπους του που αποφεύγουν τις κραυγές αλλά και την υποταγή του δημόσιου χαρακτήρα του. Ο κύκλος συναντήσεων μας ξεκινά με τον Θοδωρή Παπαθεοδώρου πρύτανη του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και καθηγητή αντεγκληματικής πολιτικής, προσωπικότητα διεθνούς αναγνώρισης τόσο για το πολύπτυχο συγγραφικό του έργο με επίκεντρο τις νομικές επιστήμες αλλά και την κοινωνία. Εξίσου όμως για την γεμάτη διακρίσεις διαδρομή του στον χώρο της παιδείας με μια από τις κορυφαίες εκείνη της απονομής του ακαδημαϊκού φοίνικα  από την Δημοκρατία της Γαλλίας. Ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μας και απάντησε για όλα όσα κλονίζουν τα θεμέλια του δημοσίου Πανεπιστημίου.

Τέσσερα χρόνια από ένα διαφορετικό πρωινό, του Γιώργου Πιέρρου

  Η φοιτητική ζωή συνήθως αφήνει πίσω της όμορφες εικόνες, χρώματα, μελωδίες, στιγμές, χαμόγελα, μικρές ιστορίες, μελωδίες και πολλές μα πολλές αναμνήσεις. Στην δική μου περίπτωση έμελλε εκτός από όλα αυτά να αφήσει και ανεξίτηλη την εικόνα μιας πύρινης καταστροφής. Πέρασαν τέσσερα χρόνια από εκείνο το διαφορετικό πρωινό, με τον κατάμαυρο ουρανό και τον κρυμμένο πίσω από τους καπνούς ήλιο, με έναν αέρα που μετέφερε ευλαβικά τη σορό των αποτεφρωμένων δασικών εκτάσεων σε όλο το νομό της Ηλείας, κάνοντας την αναπνοή δύσκολη και την ψυχολογία πρωτόγνωρη ειδικά για κάποιον που μέχρι τότε παρακολουθούσε τα πύρινα μέτωπα από τον τηλεοπτικό του δέκτη. 

Συνέντευξη Ρένας Δούρου στο Εcoleft: «Η κρίση δεν μπορεί να ξεπεραστεί με νεοφιλελεύθερα εργαλεία»

Την συνέντευξη πήρε ο Γιώργος Πιέρρος

 Ιδέες, απόψεις, πρόσωπα, ένας πολύχρωμος καμβάς από αριστερά, Ευρώπη, οικολογία, κινήματα, δικαιώματα και πολλά άλλα που συνθέτουν το ecoleft, ώθησαν αυτόν τον ανοιχτό χώρο διαλόγου να κάνει ένα ακόμα βήμα ξεφεύγοντας από την αποκλειστική αναπαραγωγή ιδεών και ανοίγοντας ένα νέο κύκλο συνεντεύξεων-διαλόγων με όσους το εμπνέουν, περνώντας έτσι σε μια αληθινή επικοινωνία και αλληλεπίδραση μαζί τους και κατά επέκταση με τους φίλους μας.

   Η πρώτη μας καλεσμένη αποτελεί πραγματικό παράδειγμα ενεργού πολίτη και σύγχρονης γυναίκας, εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα,συγγραφέας, αριστερή, μέλος της πολιτικής γραμματείας του Συνασπισμού και υπεύθυνη ευρωπαϊκής πολιτικής πρόκειται για τη Ρένα Δούρου που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του ecoleft και απάντησε στις ερωτήσεις μας…

Οι τοίχοι είχαν και θα έχουν τη δική τους ιστορία, του Γιώργου Πιέρρου

 πηγή:http://redbandiera.blogspot.com/

 Ήταν ανέκαθεν οι τοίχοι ενοχλητικοί για την εξουσία, γιατί διαχρονικά υπήρξαν φορείς των συνθημάτων και των φωνών που βρίσκονταν απέναντι της. Απέτρεπαν τη φίμωση και το κυριότερο ήταν εκτεθειμένοι στην κοινωνία. Κάπως έτσι φτάσαμε και σήμερα με την κοινωνική και τεχνολογική παράλληλη εξέλιξη, να μιλάμε πια και για ηλεκτρονικούς τοίχους, ιστοσελίδες, ημερολόγια και πολλές άλλες κοιτίδες ιδεών, ερεθισμάτων, σκέψεων και απόψεων επί παντός επί στητού διάχυτες στον ελεύθερο προς το παρόν τουλάχιστον κόσμο του διαδικτύου και στον πλανήτη της μπλογκόσφαιρας του καθενός μας.

Λεωνίδας Κύρκος για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουμε οι νεότεροι. Του Γιώργου Πιέρρου

   Υπάρχουν στιγμές, κουβέντες, συζητήσεις και σκέψεις που στριφογυρνούν στο μυαλό και δημιουργούν την ανάγκη να τις εκφράσεις, να τις μοιραστείς ακόμα και να τις αποκαταστήσεις  στην δική μας περίπτωση αφορμή αποτέλεσαν οι διάφορες τοποθετήσεις και συζητήσεις σχετικά με το πρόσωπο του Λεωνίδα Κύρκου και την συμβολή του στην αριστερά έως σήμερα. Ερέθισμα για αυτό το άρθρο αποτέλεσαν κυρίως εκείνες οι φωνές εκ δεξιών αλλά και εξ αριστερών που τοποθετήθηκαν κατά καιρούς απαξιωτικά για το πρόσωπο του, ο γράφων απέναντι σε αυτές τις φωνές αν και αρκετά νεότερος και προφανώς με λίγοτερα βιώματα και μαρτυρίες νιώθει την ανάγκη να απαντήσει, να εκθέσει την διαφορετική άποψη όχι για να την αλλάξει κυρίως αλλά για να τονιστεί πως η διαφωνία δεν είναι συνώνυμο της ισοπέδωσης.

Εδώ και τώρα ανανεωτική αριστερά

   Του Γιώργου Πιέρρου 

  Κάθε μέρα περισσότεροι θλιμμένοι, άνεργοι, κοινωνικά αποκλεισμένοι, όνειρα σε αδιέξοδο, ελπίδες που προσκρούουν σε μονόδρομους. Σε μια χώρα που όχι μόνο οικονομικά αλλά πολιτικά και πολιτισμικά καταρρέει. Μια αχτίδα φωτός απέναντι στις πολιτικές βαρβαρότητας που τόσο επιδέξια συνθέτουν η κυβέρνηση, το Δ.Ν.Τ. και ευρύτερα το χρηματοπιστωτικό σύστημα με ότι αυτό συνεπάγεται, είναι οι κατάμεστες πλατείες που δεν λύγισαν από την βάρβαρη καταστολή και τις δολοφονικές μεθόδους εις βάρος των διαδηλωτών που δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν οι πραιτοριανοί της κυβέρνησης. Για δεύτερο μήνα ορθώνουν το ανάστημα τους, σπάνε τον ατομισμό και τον φόβο καλλιεργούν συνειδήσεις, γεννούν αντιστάσεις. Αποτελούμενες από έναν πολύχρωμο καμβά ανθρώπων με διαφορετικές αφετηρίες αλλά ένα κοινό προορισμό την ανατροπή της βαρβαρότητας και το δικαίωμα στη ζωή.

Στην κοσμογωνιά του Περάματος

Toυ Γιώργου Πιέρρου από το blog:  http://redbandiera.blogspot.com/

Κουρασμένα πρόσωπα, αγωνιώδεις κουβέντες, ατέλειωτες ώρες προσμονής με το βλέμμα καρφωμένο στη θάλασσα, που και που κανένα βαπόρι μπαίνει στο λιμάνι και τότε τα πρόσωπα τους φωτίζονται. Κάποιοι θα επιστρέψουν σπίτι με το πολυπόθητο μεροκάματο, το τραπέζι τους θα έχει ψωμί κάποιοι άλλοι όμως θα επιστρέψουν ακόμα μια φορά άπραγοι. Μέσα στις ατέλειωτες ώρες παρέα με ένα καφέ, για κάποιους ακόμα και αυτός πολυτέλεια, εικόνες από ρεπορτάζ ή από μια βόλτα στη ζώνη εργατών να μετράνε τα τελευταία τους χρήματα αρκούν για να προκαλέσουν αυτό το χαρακτηριστικό σφίξιμο στο στομάχι που δημιουργεί η αδικία και ο απόγνωση.

Τώρα είναι η ώρα να γίνουν ορατοί οι αόρατοι.

 πηγή:http://redbandiera.blogspot.com/

Του Γιώργου Πιέρρου

Μια λαοθάλασσα ξεκινά από την πλατεία, κατακλύζει το κέντρο, ζητά ζωή, δημοκρατία, φωνή, αξιοπρέπεια και παρά τους εντεταλμένους και την προβοκάτσια που φιλοδοξεί να γίνει κυματοθραύστης της αυτή ξεχύνεται, ορθώνει το ανάστημα της, σηκώνει το κεφάλι.

   Η κυβέρνηση, οι πιστοί ακόλουθοι της και το σκονισμένο πολιτικό κατεστημένο κλονίζονται, γνωρίζουν πως ο μονόδρομος που θέλησαν να χαράξουν θα μείνει αδιάβατος, και έτσι με μια συμφωνία των μετρίων και των υποτακτικών, επιθυμούν να γυρίσουν το ίδιο νόμισμα από την άλλη πλευρά…

   Στη δημοκρατία ακόμα και την αστική, την πιο κουτσουρεμένη οι κυβερνήσεις είναι αποτέλεσμα εκλογών, τις λύσεις τις δίνει ο λαός, κανένας τεχνοκράτης καμία κυβέρνηση προθύμων. Άδικα ράβουν υπουργικά κοστούμια…

Saint Pauli: Μια ομάδα αντιφασιστικό σύμβολο

Πηγή:http://redbandiera.blogspot.com 

Του Γιώργου Πιέρρου

Μέσα στον κυκεώνα της οικονομικής κρίσης, ενώ η κοινωνία κυριολεκτικά λεηλατείται και οι αγορές βυθίζονται στην ύφεση το ποδόσφαιρο αναδεικνύεται σε γόνιμο πεδίο για επενδύσεις και κέρδος. Παραγοντίσκοι που εκμεταλλεύονται την μαγεία της στρογγυλής θεάς, εισέρχονται στις ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες με μόνο στόχο το κέρδος και την ενδυνάμωση της προσωπικής τους επιρροής.Το χρήμα αποτελεί το ζητούμενο με το οποίο θα έρθει η επιτυχία στις ομάδες και τις τσέπες των επενδυτών, ακόμα και αν αυτό χρειαστεί διάφορα επικοινωνιακά τρικ προκειμένου να πολώσουν το κλίμα μεταξύ των οπαδών και να γεμίσει το γήπεδο, πυροδοτώντας έτσι τη βία και τον φανατισμό με τα γνωστά σε όλους μας τραγικά αποτελέσματα. Παρ΄όλα αυτά πάντα υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις που κάνουν τη διαφορά. Υπάρχει μία ομάδα ξεχωριστή από τις άλλες, σε αυτήν τον παλμό τον φέρνει η αγνή αγάπη για την μπάλα και την ομάδα, το γήπεδο της με τις τσιμεντένιες κερκίδες γεμίζει ασφυχτικά και χωρίς λαμπερές μεταγραφές εκατομμυρίων. Πρόκειται για τη Saint Pauli

Lets Adοpt ας προστατέψουμε τα αδέσποτα

πηγή:http://redbandiera.blogspot.com

Του Γιώργου Πιέρρου

Lets Adapt που σημαίνει ας υιοθετήσουμε, είναι το όνομα του γκρούπ φιλόζωων που ως κεντρικό στόχο έχει να βρεί φιλόξενες στέγες για τα αδέσποτα  που έχουν την ατυχία να καταλήγουν σε καταφύγια ζώων τα οποία λειτουργούν ως κέντρα βασανιστηρίων για τα απροστάτευτα τετράποδα που υποβάλονται σε στειρώσεις από αμφιβόλου επαγγέλματος άτομα με αποτέλεσμα να πεθαίνουν  κυριολεκτικά από την πείνα. Η φιλοζωική ομάδα δημιουργήθηκε το 2008 στην Τουρκία από δύο φιλόζωους με αφορμή την μέχρι θανάτου κακοποίηση ενός αδέσποτου. Το Lets Adapt έχει καταφέρει να μπεί στην <<μύτη>> της Τουρκικής κυβέρνησης προκειμένου να αναδείξει τα απάνθρωπα βασανιστήρια που περιμένουν τα αδέσποτα στους δρόμους και στα κέντρα υποτιθέμενης περίθαλψης.

Αριστερά και κοινωνικά κινήματα

Του Γιώργου Πιέρρου από το:http://redbandiera.blogspot.com/

  Παρατηρώντας την αγωνιώδη προσπάθεια του Κ.Κ.Ε. να χαρακτηρίσει το μαζικότατο Ισπανικό κοινωνικό κίνημα <<πραγματική δημοκρατία τώρα>>, ανασύρω ιστορικές καταγραφές από την αντιμετώπιση των κινημάτων που δεν βρίσκονταν υπό την ιδεολογικοπολιτική σημαία του Μαρξισμού-Λενινισμού από τα Κ.Κ. Κοινή αφετηρία αυτής της οπτικής αποτελεί ο χαρακτηρισμός τους ως ευκαιριακά και οπορτουνιστικά, επιχειρηματολογία που βασίζεται στο γεγονός ότι δεν έχουν σαφή πολιτική και ιδεολογική ταυτότητα ενώ την δυναμική τους την αντλούν από ένα  πολύχρωμο πολιτικό εύρος από τον συντηρητικό χώρο έως την αριστερά και τον αντιεξουσιαστικό χώρο.

Από το Εγώ στο Εμείς

 Tου Γιώργου Πιέρρου από το:http://redbandiera.blogspot.com 

 Συνέδρια, τοποθετήσεις, αναλύσεις, αποτιμήσεις, οικονομικά πλάνα,spreads, δημόσιο χρέος και εκατοντάδες άλλοι όροι, διαπερνούν κάθετα και οριζόντια το πολιτικό σύστημα και την ίδια την καθημερινότητα μας. Έγιναν κουβέντα ακόμα και στα καφενεία, η λέξη spread ακούγεται περισσότερο από τη λέξη goal.
Σχεδόν όλοι εκτός από το σκληροπυρηνικό μοντέλο του Ελληνάρα, που θεωρεί πως η κυβέρνηση και το Δ.Ν.Τ. πραγματοποιούν το συμμάζεμα του τραπεζιού που όλοι μαζί φάγαμε και μάλιστα ίση μερίδα, προσπαθούν να βρουν διέξοδο να κατανοήσουν τι ακριβώς είναι αυτό που πλάκωσε σαν σύννεφο την ίδια τη ζωή μας, και κατεβάζει τα ρολά του μέλλοντος.

Ο Βαμβακάρης και το ρεμπέτικο

 Του Γιώργου Πιέρρου από το blog:http://redbandiera.blogspot.com

Κανένα είδος μουσικής δεν έχει ακουστεί περισσότερο από το Ρεμπέτικο στις παρέες, τα ταβερνάκια, τους χώρους δουλειάς και ευρύτερα στην καρδιά των αστικών κέντρων, που ζούσαν και ζουν απλοί, λαϊκοί άνθρωποι. Το μακρύ του ταξίδι ξεκινά από το 1.834 στις φυλακές του Μεντρεσέ, όταν  ακούστηκε για πρώτη φορά ρεμπέτικη πενιά και φτάνει ως τις μέρες μας, πού άσβεστη η φλόγα του μεταδίδεται από γενιά σε γενιά. Η σπιρτάδα των στίχων και της μουσικής είναι τέτοια στο ρεμπέτικο τραγούδι που καταφέρνει να καλύπτει μια τεράστια θεματολογία : ύμνους για τον έρωτα, τον πόνο του χωρισμού, την κοινωνική αδικία, την ειρωνεία για την εξουσία και το χλευασμό για τις μικροαστικές συνήθειες.

Με τον συγγραφέα Χριστόφορο Κάσδαγλη στο Οδόφραγμα

από το blog Οδόφραγμα:http://redbandiera.blogspot.com/

Ένας ιδεολόγος, μια ανήσυχη πένα που γράφει συνεχώς για όσα τη συναρπάζουν, μία  αληθινή προσωπικότητα που δεν επιδιώκει να μείνει ατσαλάκωτη  το αντίθετο μάλιστα τολμά να λέει γαμώτο τόσο σαν συγγραφέας αλλά και σαν άνθρωπος για τα δύο μεγάλα του πάθη,  δύο πονεμένες ιστορίες , την αριστερά και την αγαπημένη του ομάδα τον Παναθηναϊκό, ο Χριστόφορος Κάσδαγλης αγαπημένος συγγραφέας του Οδοφράγματος αποδέχεται την πρόσκληση του blog και απαντά στις ερωτήσεις του.

Σας διακρίνει μία έντονη κινητικότητα που εκφράζεται από μια ανήσυχη γραφή, τι είναι αυτό που κάνει το συγγραφέα Χριστόφορο Κάσδαγλη να πιάσει πένα και χαρτί;

Συχνά με παρακινεί ο θυμός. Άλλοτε, πάλι, το κίνητρο έχει πιο υπαρξιακό χαρακτήρα. Έχει να κάνει με τη μοναξιά, με τον έρωτα, την απληστία, την προδοσία, κι ακόμα, με την ανάγκη αποδόμησης της σκληρής καθημερινότητας.

Η Δανάη Παπουτσή μιλά για την τέχνη και τον πολιτισμό στις μέρες μας

από το blog Οδόφραγμα:http://redbandiera.blogspot.com/

Σε μία περίοδο που η λέξη κρίση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι κάθε πτυχής της, εκατοντάδες  αναλύσεις και τοποθετήσεις έχουν αναπτυχθεί, ιδιαίτερα για το οικονομικό σκέλος της. Όμως εκτός από αυτήν την εκδοχή της υπάρχει και η πολιτισμική, η οποία διαπερνά την κοινωνία, σβήνει χαμόγελα και χρώματα καλλιτεχνικά, εναλλακτικά, ανήσυχα και αισιόδοξα. Ιδιαίτερα αυτήν την γκρίζα πλευρά αντιμετωπίζουν οι νέοι καλλιτέχνες που αναζητούν χώρο έκφρασης και δημιουργίας ανάμεσα σε φραγμούς και εμπόδια. Η Δανάη Παπουτσή, μια ενεργή καλλιτέχνιδα της νέας γενιάς, τιμά το Οδόφραγμα με την θετική ανταπόκριση της στα ερωτήματα του και μας μιλά για την τέχνη και το πολιτισμικό στίγμα της εποχής μας….

Κάτι από Μίσσιο..

Του Γιώργου Πιέρρου

από το blog  Οδόφραγμα:http://redbandiera.blogspot.com/

Ποτέ δεν έλειψαν οι παρεμβάσεις της αριστεράς, σε οποιαδήποτε κοινωνικοπολιτική συγκυρία, δημιουργώντας έτσι μια ισχυρή ιδεολογικοπολιτική θωράκιση απέναντι στην αστική προπαγάνδα και τα κοινωνικά στερεότυπα που γεννά ο συντηρητισμός. Μπορεί αυτή η παρακαταθήκη να μην μετουσιώθηκε στο σύνολο της σε πράξη, ωστόσο μπόλιασε ολόκληρες γενιές, κινήματα πολιτικά και πολιτισμικά αρκετές φορές με δυναμική που καμία σχέση δεν είχε με τα εκλογικά ποσοστά που αποσπούσε. Με αυτόν τον τρόπο ωθούσε μπροστά με τον άνεμο της αλλαγής την κοινωνία.

Γνώρισε και σφυρηλάτησε στις γραμμές της δεινούς ρήτορες, τεχνίτες του λόγου, ικανούς να ενθουσιάσουν τα πλήθη με την αλήθεια και όχι τον λαϊκισμό, δημιουργώντας έτσι το αντίπαλο δέος και ξεσηκώνοντας τον λαό και τη νεολαία απέναντι στην κοινωνική αδικία και τους φορείς της.

Και τώρα που τελείωσε η γιορτή,του Γιώργου Πιέρρου

http://redbandiera.blogspot.com

Και τώρα που η γιορτή τελείωσε και τα λόγια καταλάγιασαν, για τα δικαιώματα των γυναικών και την θέση τους στην κοινωνία. Καιρός να κοιτάξουμε την σκληρή κοινωνική πραγματικότητα κατάματα, η γυναίκα σήμερα είναι μάνα, παράλληλα εργάζεται, φροντίζει για τα οικιακά και πολλά άλλα που αν τα αναλογιστεί κανείς προκαλούν ζαλάδα ακόμα και στη σκέψη. Όλα αυτά σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον κοινωνικών φραγμών και στερεοτύπων που την πιέζουν αφόρητα.

Από τα πρώτα χρόνια της ζωής της στο οικογενειακό περιβάλλον ξεκινούν οι ανισότητες που προκύπτουν από τα κοινωνικά στερεότυπα που υιοθετεί η μέση οικογένεια, για παράδειγμα δεν μπορεί να διασκεδάζει έως αργά όπως αντίστοιχα ο έφηβος αδερφός ή φίλος της γιατί θεωρείται ανίκανη να αυτοπροστατευτεί και παράλληλα προκαλεί τον περίγυρο. Επιπρόσθετα ακόμα και στην προσωπική της ζωή μια νεαρή κοπέλα παρεμποδίζεται καθώς το να έχει ερωτικό σύντροφο μπορεί να αποτελέσει προσβολή ή ντροπή για την οικογένεια ενώ αντίθετα ένας συνομήλικος της μπορεί να έχει και μάλιστα μεταφράζεται αυτή η φυσιολογική εξέλιξη ως μαγκιά και επιβεβαίωση.

Tο φαινόμενο της λειψυδρίας και η αντιμετώπιση του

Του Γιώργου Πιέρρου

 

Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται ραγδαία μείωση της συνολικής ποσότητας του γλυκού νερού συνολικά στον πλανήτη αλλά και στη χώρα μας. Συγκεκριμένα έντονη κάνει την παρουσία του το φαινόμενο της λειψυδρίας στην Κρήτη,τη Λακωνία,τη Μεσσηνία και σε μικρά νησιά των Κυκλάδων που πλέον καλύπτουν τις ανάγκες τους με υδροφόρες.

Street art: Η πόλη εχει φωνή και χρώμα!

Του Γιώργου Πιέρρου

Σε ένα αστικό τοπίο όλο και πιο γκρίζο , με ανύπαρκτους ανοιχτούς χώρους και ελάχιστο πράσινο πρωτοστατούν το τσιμέντο και το μέταλλο συνθέτοντας  ένα αντιαισθητικό και ασφυκτικό σκηνικό. Όμως από πολλούς τοίχους πλέον ξεπηδούν έργα τέχνης που περνούν μηνύματα και αποτελούν ένα ψηφιδωτό προσωπικών μορφών έκφρασης . Αυτά τα έργα ανήκουν στο λεγόμενο street art κίνημα, δηλαδή τέχνη του δρόμου.Μια μορφή τέχνης που προνομιακός της χώρος θεωρούνται οι απελευθερωμένοι χώροι της πόλης επιβεβαιώνοντας έτσι το χαραχτήρα της ρήξης, της επαναοικιοποίησης και της ελευθερίας της έκφρασης που αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό.

Με όρους κοινωνίας

Tου Γιώργου Πιέρρου

από το Οδόφραγμα  http://redbandiera.blogspot.com/

Σε μία περίοδο που οι επιπτώσεις της κρίσης χτυπούν κυριολεκτικά στο πετσί την κοινωνία, κρίσης συνολικής για το καπιταλιστικό σύστημα και ιδιαίτερα για τη νεοφιλελεύθερη εκδοχή του, όλοι αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο, την ανάγκη για αλλαγή πορείας. Θεωρητικά θα έλεγε κανείς πως οι συνθήκες είναι απόλυτα ευνοϊκές για την αριστερά, ωστόσο η πραγματικότητα πολύ σύντομα θα τον διέψευδε καθώς παρά την φθορά που έχουν υποστεί τα κόμματα εξουσίας, η απογοήτευση αυτή δεν εγκολπώνεται από την αριστερά ή τουλάχιστον όχι σε τέτοιο βαθμό που να προκαλέσει μια κοινωνική ριζοσπαστικοποίηση. Στο σημείο αυτό η λογική επιβάλει να διερευνήσει τα αίτια αυτού του αποτελέσματος απλά και γειωμένα με τον τρόπο που σκέφτεται ο μέσος πολίτης.

Αφήνουν το παράθυρο του μέλλοντος να σκουριάζει

 

Του Γιώργου Πιέρρου

Λιτότητα παντού χωρίς ίχνος ευαισθησίας εφαρμόζει η κυβέρνηση, ακόμα και όταν πρόκειται για παιδιά και νέους. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, που υποβαθμίζει τις υγιείς διατροφικές συνήθειες καθώς και την σωματική άσκηση, έχει ως αποτέλεσμα σημαντικά προβλήματα στην υγεία αλλά και την ψυχολογία των ανθρώπων και ιδίως των νέων. Ο αθλητισμός αποτελεί σανίδα σωτηρίας απέναντι στην ανθυγιεινή ζωή και την καθήλωση. Αυτό βέβαια δεν συγκινεί καθόλου την κυβέρνηση που ασκεί μέτρα λιτότητας ακόμα και στην εκγύμναση των νέων.

Στην πατρίδα μου φανέλες και σώβρακα

Του Γιώργου Πιέρρου

Στην πατρίδα τους κυνηγητό και πόλεμος, διωγμοί, καταστροφές, θλίψη. Στην χώρα που τους δέχτηκε αγωνιούν για ένα κομμάτι ψωμί, που αν δεν το έβρισκαν στα συσσίτια ή από τον Ερυθρό Σταυρό θα στερούνταν ακόμα και αυτό. Για να φτάσουν στον προορισμό τους, άλλοι ακρωτηριάσθηκαν περνώντας από συρματοπλέγματα, οβίδες και ανθρωποφύλακες, άλλοι πάλεψαν με τα κύματα στοιβαγμένοι  σε παλιά καρυδότσουφλα, όσοι δεν πνίγηκαν έφτασαν…

Τα δημοτικά περιφερειακά θέατρα εκπέμπουν:SOS!

του Γιώργου Πιέρρου

Πριν από 25 χρόνια ιδρύθηκαν τα δημοτικά περιφερειακά θέατρα και ο θεσμός γνώρισε μια μεγάλη περίοδο ακμής και διεύρυνσης. Έτσι έφτασε η τέχνη και η θεατρική κουλτούρα ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα χωριά, σαν ηλιαχτίδα ελπίδας και καλλιέργειας για μικρούς και μεγάλους. Σήμερα η ηλιαχτίδα αυτή πάει να σβήσει από τη συνεχή υποχρηματοδότηση των θεάτρων και την παρατεταμένη εγκατάλειψη. Δυστυχώς δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα καμία κυβερνητική απόφαση ικανή να αποβεί σωτήρια για τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Τα περισσότερα περιφερειακά δημοτικά θέατρα παραπαίουν καθώς η χρηματοδότηση είναι ελάχιστη,οι διοικήσεις τους αποτελούνται από συμβούλια ορισμένα με αυστηρά κομματικά κριτήρια και στην πλειοψηφία τους δεν αποτελούνται από ανθρώπους της τέχνης αλλά από πολιτικάντηδες που επιδιώκουν προσωπικά οφέλη.

Με την Κερατέα ή με τους Κερατάδες!

του Γιώργου Πιέρρου

Ένα σκηνικό που θυμίζει ΦαρΟυέστ ζουν οι κάτοικοι της Κερατέας εδώ και μήνες προκειμένου να αποτρέψουν τη δημιουργία ΧΥΤΑ, στην περιοχή τους. Χωρίς καμία περιβαλλοντική μελέτη το κράτος δεν διστάζει να προχωρήσει στη δημιουργία χωματερής, η οποία θα βάλει σε κίνδυνο την υγεία τους και παράλληλα θα υποβαθμίσει την περιοχή τους, που αξίζει να σημειωθεί πως προστατεύεται από την Α΄ζώνη προστασίας του αρχαιολογικού χώρου του Οβρυοκάστρου και ανήκει στους αρχαιολογικούς χώρους της Λαυρεωτικής.

Η κυβέρνηση όμως δεν πτοείται, καθώς είναι διατεθειμένη να προστατέψει με οποιοδήποτε κόστος τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων που στέκονται σαν κοράκια πάνω από τα σκουπίδια καθώς για αυτούς δεν αποτελούν πηγή μόλυνσης αλλά κέρδους, στο μεγάλο τραπέζι τζόγου που έχει στηθεί.

Ας γίνουμε ρεαλιστές, ας διεκδικήσουμε το αδύνατο

του Γιώργου Πιέρρου

Σε συνθήκες ανελέητου σφυροκοπήματος του κόσμου της εργασίας, ολόκληρος ο αστικός  μηχανισμός μοχθεί για να παρουσιάσει ως μόνη ρεαλιστική διέξοδο από την κρίση την καρατόμηση των εργατικών δικαιωμάτων και παροχών. Ένα κλίμα τρομοκρατίας σε συνδυασμό με την καλπάζουσα ανεργία φέρνει τους εργαζόμενους σε παθητική στάση, αναμονής της αντεργατικής λαίλαπας. Κάθε αχτίδα ελπίδας και κάθε ιδέα αυτοοργάνωσης, δέχεται λασπολογία και πόλεμο με κάθε μέσο από τα αστικά Μ.Μ.Ε.

Η τέχνη δεν μετριέται με χρήμα

του Γιώργου Πιέρρου

Η οικονομική κρίση εκτός από το κοινωνικό κράτος και τις αγορές απειλεί να παγώσει και την τέχνη. Παρατηρούμε ότι όλοι οι πολιτιστικοί πυρήνες , κεντρικά αλλά και στην περιφέρεια παραπαίουν λόγω έλλειψης χρηματοδότησης. Στην καλύτερη περίπτωση μειώνουν δραστηριότητες και έξοδα και στην χειρότερη σβήνουν από τον πολιτιστικό χάρτη, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό όχι μόνο στις τοπικές κοινωνίες αλλά και στις ψυχές των ανθρώπων που έβρισκαν μια έξοδο κινδύνου μέσω της τέχνης από την γκρίζα καθημερινότητα.

Βέβαια η οικονομική κρίση δεν μπορεί να γίνει φραγμός για την καλλιτεχνική δημιουργία, το αντίθετο μάλιστα αποδεικνύουν τρανά παραδείγματα όπως ο Πικάσο και ο Στάϊνμπεκ που εν μέσο οικονομικής ύφεσης μεγαλούργησαν τη δεκαετία του 1930, αντίστοιχα ο Τζορτζ Όργουελ εμπνεύστηκε από την απελπισία και την φτώχεια.

H αριστερά της εξέδρας

του Γιώργου Πιέρρου

Κάθε μέρα που περνά όλο και περισσότερα τείχη ορθώνονται μπροστά σε μια κοινωνία που ασφυκτιά, της στερούν την παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση ακόμα και το οξυγόνο καίγοντας και τα ελάχιστα δάση που έχουν απομείνει. Ο Μπρεχτ γίνεται πιο επίκαιρος από ποτέ, καθώς και το βιβλίο παίρνουν από το χέρι αλλά και το ψωμί από το τραπέζι . Το ερώτημα που προκύπτει είναι ποιος θα επιστρέψει το ψωμί στο τραπέζι και η απάντηση τουλάχιστον θεωρητικά είναι η αριστερά. Πρακτικά όμως η μπάλα χάνεται στο αχανές κοινωνικό γήπεδο και η αριστερά παρακολουθεί από την εξέδρα.

Γιατί απέναντι και όχι δίπλα;

του Γιώργου Πιέρρου

Είναι σχεδόν βέβαιο πως πλέον σχεδόν όλες οι κοινωνικές ομάδες και συνολικά οι εργαζόμενοι δέχονται αλλεπάλληλα ηλεκτροσόκ μέχρι τελικής πτώσεως από μια κυβέρνηση που τις φταίνε οι πάντες εκτός από τους συμμάχους της, το πελατειακό σύστημα που την στηρίζει και τις ορέξεις του κεφαλαίου.

Έτσι οι εργαζόμενοι ετοιμάζουν τον δικό τους αμυντικό μηχανισμό απέναντι στη λαίλαπα που πλησιάζει, άλλωστε η μόνη ελπίδα που έχει απομείνει για μια ανθρώπινη ζωή στηρίζεται στην αντίσταση, την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια των θυμάτων αυτής της βαρβαρότητας. Αρκεί βέβαια το τρίπτυχο που προαναφέρθηκε να μην στηρίζεται μόνο στην αντίσταση καθώς η τυφλή κατεύθυνση της μπορεί να οδηγήσει σε σύγκρουση τα θύματα μεταξύ τους αφήνοντας τους θύτες ανέγγιχτους.

Υπάρχει και η άλλη πλευρά κύριε Πρετεντέρη

του Γιώργου Πιέρρου
Σε άρθρο του στο Βήμα της Κυριακής ο γνωστός για τις εμπρηστικές του δηλώσεις δημοσιογράφος κύριος Πρετεντέρης, εκφράζει την όχι και τόσο αντικειμενική άποψη του με αφορμή τα γεγονότα της Νομικής για τους μετανάστες. Το έναυσμα για το παραλήρημα του είναι ένα πανό που όπως τονίζει έγραφε: << οι μετανάστες δεν είναι πρόβλημα, οι μετανάστες έχουν προβλήματα>>, αν και διαπιστώνει πως η διατύπωση του φαίνεται ευρηματική, γράφει πως δεν είναι ακριβώς έτσι γιατί οι μετανάστες αποτελούν και πρόβλημα. Μάλιστα δεν παραλείπει να αναφέρει και τις εμπειρίες του από τη Γαλλία του 70΄, συμπεραίνοντας πως δεν είναι αυτονόητο ότι οι μετανάστες θέλουν να αφομοιωθούν και να συμβιώσουν με τον ντόπιο πληθυσμό. Στο σύνολο του το άρθρο βρίθει από χαρακτηρισμούς για τους μετανάστες όπως εύφλεκτο υλικό  και πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί από την κοινωνία και την πολιτεία.

Το οικολογικό πανεπιστήμιο

Τι είναι άραγε το πανεπιστήμιο σήμερα,προθάλαμος της αγοράς εργασίας και έρμαιο των επιδιώξεων της ελεύθερης αγοράς; Πηγή φτηνού ευέλικτου δυναμικού και παράλληλα εξειδικευμένου; Τι παιδεία παρέχει και για ποιους; Όλα αυτά τα ερωτήματα ταλανίζουν το χώρο της εκπαίδευσης εδώ και αιώνες. Στην πλειοψηφία τους οι κυβερνήσεις υποβάθμισαν και εξαθλίωσαν τη δημόσια και δωρεάν παιδεία, δίνοντας γη και ύδωρ για το κέρδος και όχι για την μόρφωση και την καλλιέργεια. Το αποτέλεσμα αυτής της οπτικής για την παιδεία γίνεται εύκολα αντιληπτό σήμερα. Παρά το γκρίζο σκηνικό όμως, πάντα θα υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις και κύτταρα καινοτόμα που θα ανοίγουν νέους δρόμους προς μια εναλλακτική αντίληψη για την παιδεία.