Του Στέλιου Παππά
Όσοι ονειρεύονται να μας βγάλουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από το ευρώ πρέπει επειγόντως να αλλάξουν και μαξιλάρι και πλευρό.
Συνήθως στα όνειρα βλέπουν τις μύχιες επιθυμίες τους. Κάποιοι δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς είναι η κρίση που περνάμε. Κάποιοι άλλοι ενώ υποκρίνονται ότι δεν κατάλαβαν, συνεχίζουν να κερδοσκοπούν από την κρίση.
Φυσικά δεν κατανόησαν ή προσποιούνται ότι δεν κατανόησαν το μήνυμα των εκλογών της 6ης του Μάη.
Όσον άφορα στο μήνυμα της 6ης του Μάη, θα αναλάβει ο λαός να τους το διευκρινίσει στις 17 του Ιούνη. Μόνο δυο κουβέντες σε σχέση με αυτό.
Χρειάστηκε μόνο ένα16,8% του ΣΥΡΙΖΑ για να αντιληφθούν οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις και οι Τραπεζίτες, ότι δεν μπορεί να παίζουν μόνοι τους πάνω στις πλάτες του Ελληνικού λαού, ούτε μπορεί ανενόχλητοι να σπέρνουν την δυστυχία στους λαούς της Ευρώπης. Πολύ γρήγορα θα καταλάβουν ότι η Ευρώπη ανήκει στους λαούς της και όχι στους τραπεζίτες. Το μήνυμα του ελληνικού λαού δεν ήταν μόνον στους κ.κ. Βενιζέλο και Σαμαρά. Ήταν προς τους διάφορους ανά την Ευρώπη Μερκοζί, προς τους Τραπεζίτες και τους κερδοσκόπους.
Σε ότι αφορά τώρα με την κρίση. Θα το πούμε για μια ακόμα φορά και θα το επαναλάβουμε όσες φορές χρειαστεί προκειμένου να το ακούσουν καλά. Περισσότερο όμως μας ενδιαφέρει να το κατανοήσει ο λαός για να μπορεί να χλευάσει αυτούς που έχουν αναλάβει εργολαβικά να τον εκφοβίσουν.
Η κρίση είναι ευρωπαϊκή. Άρα και η λύση πρέπει να είναι ευρωπαϊκή. Δεν είναι η Ελλάδα που την έχει προκαλέσει. Την έχουν προκαλέσει οι πολιτικές των συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων που ασκούν ηγεμονία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι πολιτικές αυτές έχουν την δυνατότητα να εφαρμόζονται, όχι διότι έχουν την συναίνεση των λαών, αλλά διότι υπάρχει τεράστιο δημοκρατικό έλλειμμα που δεν επιτρέπει στους λαούς να αποφασίζουν για την τύχη τους.
Μα θα πει κανείς καλόπιστα. Δεν έχει προβλήματα η Ελλάδα; Βεβαίως και έχει. Το πελατειακό κράτος, η φοροδιαφυγή, η εργοδοτική ασυδοσία, η αδιαφάνεια στις κρατικές συμβάσεις, η ασυλία του μεγάλου πλούτου, οι υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες, το φαινόμενο του μαζικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, είναι τα προβλήματα που συνθέτουν την φυσιογνωμία της εξουσίας στην χώρα μας. Αυτά τα προβλήματα ταλαιπωρούν την χώρα και το λαό μας δεκαετίες. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τα συντηρούσαν γιατί μέσα από αυτά αναπαρήγαγαν την εξουσία τους. Οι Ευρωπαίοι ομοϊδεάτες τους τα ήξεραν, όμως έκλειναν τα μάτια τους, διότι αυτή η εξουσία στην Ελλάδα τους βόλευε πολλαπλά. Τους βόλευε για να κάνουν τα οικονομικές μπίζνες. Τους βόλευε για να ελέγχουν τους ευρωπαϊκούς πολιτικούς συσχετισμούς.
Τώρα όμως η κρίση έχει εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη.
Τώρα χωρίς να κοκκινίζουν οι φαρισαίοι του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και Ευρωπαίοι ομοϊδεάτες τους, μας κουνάν το δάχτυλο και μας απειλούν. Θα μας διώξουν από την Ευρώπη και από το ευρώ.
Ιδιοκτήτες όμως της Ευρώπης είναι οι λαοί της και όχι οι διαχειριστές της. Αν είναι κάποιος πρέπει να φύγει, το πράμα είναι απλό. Θα φύγουν οι διαχειριστές.
Ωστόσο το πραγματικό γεγονός είναι ότι, υπάρχει τόσος και τέτοιος ο βαθμός αλληλεξάρτησης και αλληλοσύνδεσης των οικονομιών και των χρηματοπιστωτικών δραστηριοτήτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε η οποιαδήποτε αναταραχή σε οποιοδήποτε σημείο του συστήματος, προκαλεί αλυσιδωτές πολλαπλασιαστικές παρενέργειες σε όλο το σύστημα.
Τα φαινόμενα των οικονομικών ολοκληρώσεων και της παγκοσμιοποίησης έχουν αναλυθεί δεκαετίες πριν. Δεν αποτελούν ουδέτερες διαδικασίες, αλλά τα νέα πεδία των κοινωνικών και πολιτικών αναμετρήσεων. Το ερώτημα που μπαίνει λοιπόν στην κάθε πολιτική δύναμη είναι με ποια μεριά θα συμπαραταχθούν. Οι πολιτικές συμμαχίες πρέπει να συνδυάζονται με αντίστοιχες κοινωνικές συμμαχίες που συντελούνται αφ’ ενός μέσα στην χώρα και αφ’ ετέρου στην ευρύτερη περιοχή μας, δηλαδή στην Ευρώπη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι απανταχού της Ευρώπης συντηρητικοί και οι ένοχοι σοσιαλδημοκράτες συσπειρώνονται και μας απειλούν. Όταν όμως απειλούν τον ελληνικό λαό ας καταλάβουν ότι ταυτόχρονα απειλούν τον Ισπανικό, τον Ιταλικό, τον Γαλλικό, τον Πορτογαλικό τον Ιρλανδικό. Κοντολογίς απειλούν όλους τους λαούς της Ευρώπης που καθημερινά όλο και περισσότερο συνειδητοποιούν ότι η μοίρα τους είναι κοινή, κοινός και ο αγώνας τους.
Όσοι ανοήτως νομίζουν ότι με ουδέτερες συμμαχίες απαντάμε στις ιστορικές αναμετρήσεις της εποχής και στο πρόβλημα της κρίσης, οφείλουν να εξηγήσουν γιατί αυτή η λυσσαλέα επίθεση στον ελληνικό λαό; Οφείλουν να εξηγήσουν στους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης πως μπορούν να συγκροτήσουν αντίστοιχες συμμαχίες με αυτούς που προκλητικά μας επιτίθενται. Οφείλουν να πουν στο Γερμανικό Λαό αν πρέπει να συγκυβερνήσει με την Μέργκελ και στους Ιταλούς συντρόφους αν πρέπει να συγκυβερνήσουν με τον Μπερλουσκόνι ή με τους αντίστοιχους συντηρητικούς συμμάχους του κ. Σαμαρά στην Ευρώπη. Αφού όλοι συνομολογούν ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή, ποια λύση προτείνουν οι Ευρωπαίοι ΣαμαροΜερκελ και ΒενιζελοΜέργκελ;
Ας προσέχουν λοιπόν οι φωνές της πολιτικής ουδετερότητας που ακούγονται από τις γραμμές της ΔΗΜΑΡ.
Η Αριστερά στην Ευρώπη έχει πλέον σε μεγάλο βαθμό χειραφετηθεί, έχει το δικό της σχέδιο για την επανίδρυση της Ευρώπης. Η ευθύνη κάθε ενός και κάθε μιας που αυτοπροσδιορίζεται ως “Αριστερά” είναι να επιλέξει με μεριά θα συμπαραταχθεί.
EcoLeft 