Μια ιστορία αντικοινοβουλευτικής αλαζονείας.

mpilinis_babisΠως κοροϊδέψανε τη Βουλή στο νόμο «τακτοποίησης των αυθαιρέτων Παπακωνσταντίνου, Σηφουνάκη.

 Μπάμπης Μπιλίνης

Το μεγάλο πρόβλημα που δείχνει ο τρόπος χειρισμού της λίστας Λαγκάρντ από Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλο είναι η καθεστωτική αντίληψη ότι το κράτος είναι λάφυρο στα χέρια όσων κάθε φορά βρίσκονται στην κυβέρνηση και επομένως μπορούν ατιμώρητοι να κάνουν ότι θέλουν. Αντίληψη που την καλλιέργησαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ σε αγαστή συνεργασία μέσω του δικομματικού συστήματος εναλλαγής στην εξουσία, που είχαν επιβάλλει.

Δεν είναι μόνο η προστασία των συγγενών, αλλά γενικά η εξυπηρέτηση των κάθε λογής συμφερόντων για την διαιώνιση της εξουσίας τους.

Δείτε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα νομοθέτησης από τους υπουργούς (μη προστασίας) περιβάλλοντος Παπακωνσταντίνου, Σηφουνάκη:

Στον έτσι κι αλλιώς πειριβαλλοντοκτόνο νόμο «νομιμοποίησης των αυθαιρέτων»  4014/2011 στην παράγραφο 18 του άρθρου 24 αναφέρει «Στις ρυθμίσεις του παρόντος νόμου υπάγονται και κτίσματα που έχουν ανεγερθεί με άδεια που εκδόθηκε με έλεγχο της αρμόδιας πολεοδομικής υπηρεσίας και που μεταγενέστερα ανακλήθηκε ή ακυρώθηκε για οποιονδήποτε λόγο, εκτός εάν η ανάκληση ή ακύρωση οφείλεται σε υποβολή αναληθών στοιχείων ή ανακριβείς αποτυπώσεις της υπάρχουσας κατάστασης κατά την έκδοση τους. Για την υπαγωγή των εν λόγω κτισμάτων στις διατάξεις του παρόντος απαιτείται η καταβολή για κάθε ιδιοκτησία, του παραβόλου της παρ 2γ. Τα ακίνητα αυτά, απαλλάσσονται από την καταβολή του ενιαίου ειδικού προστίμου».

 

Και αυτό έγινε κύρια για μεγάλες υποθέσεις κατασκευών για τις οποίες η δικαιοσύνη είχε αποφασίσει ότι παρανόμως  αδειοδοτήθηκαν και υπήρχε ο κίνδυνος να κριθεί ο νόμος αντισυνταγματικός, αλλά και να ξεσηκωθεί πολιτικός σάλος για εξυπηρέτηση ημετέρων.

Όταν πέρασε λίγος χρόνος από την ψήφιση του νόμου τον Σεπτέμβριο του 2011, την 28/5/2012 με την εγκύκλιο 7/2012 «Διορθώσεις τροποποιήσεις προσθήκες στην εγκύκλιο 1/2012» και την ενότητα Α παρ. 2γ  ανατρέπονται η παρ. 18 του άρθρου 24 του νόμου. Δείτε: «Στις ρυθμίσεις του ν.4014/11 υπάγονται και κτίσματα που έχουν ανεγερθεί με άδεια που εκδόθηκε με έλεγχο της αρμόδιας πολεοδομικής υπηρεσίας και που μεταγενέστερα ανακλήθηκε ή ακυρώθηκε για οποιονδήποτε λόγο. Στην περίπτωση που η ανάκληση ή  ακύρωση οφείλεται σε υποβολή αναληθών στοιχείων ή σε ανακριβείς αποτυπώσεις της υπάρχουσας κατάστασης, τα κτίσματα δεν μπορούν να υπαχθούν στην ευεργετική διάταξη της παρ. 18 του άρθρου 24 του νόμου, αλλά μπορούν να ρυθμιστούν με βάση τις λοιπές διατάξεις και προϋποθέσεις του νόμου».

 

Θαυμάστε, πως από την ολική μη υπαγωγή «στις ρυθμίσεις του παρόντος νόμου» περάσαμε δια εγκυκλίου στην μη υπαγωγή «στην ευεργετική διάταξη» και μόνο από «τις ρυθμίσεις του παρόντος νόμου». Η αντιδημοκρατική νοοτροπία καταστρατήγησης της νομοθετικής εξουσίας  σε πλήρη ανάπτυξη.  Με κουτοπονηριές και τεχνάσματα παρακάμπτουν την Βουλή, ανάξιοι να σηκώσουν το βάρος της γνώμης τους και των επιλογών τους σε δημόσια διαβούλευση.

Η ίδια η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων  και μόνο αποτελεί αντιπεριβαλλοντική πολιτική και σκάνδαλο και η συνέχιση της από την τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ καταστροφή για το περιβάλλον.  Ο χειρισμός από τους πρώην αρμόδιους υπουργούς αποτελεί μεγαλύτερο σκάνδαλο και δυστυχώς σε καιρό οικονομικής κρίσης τέτοιο σκάνδαλο συνειδητής παρερμηνείας του νόμου για εξυπηρέτηση κάποιων σε βάρος του περιβάλλοντος περνάει σε δεύτερη μοίρα. Το κρύβει η καπνιά, που με την καταστροφική πολιτική του μνημονίου για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των πολιτών δημιούργησαν.

One Trackback to “Μια ιστορία αντικοινοβουλευτικής αλαζονείας.”

Σχολιάστε