πηγή:http://www.enet.gr
Η αυθαίρετη δόμηση αντιμετωπίστηκε μαζικά για πρώτη φορά το 1983, επί υπουργίας του Αντώνη Τρίτση, με την παροιμιώδη φράση: Αν το δηλώσεις, μπορείς να το σώσεις! Περισσότερα από 300.000 κτίσματα δηλώθηκαν κι όπως ήταν φυσικό την επόμενη ημέρα μια νέα γενιά αυθαιρέτων ξεκίνησε.
Η θεοποίηση της οικοδομικής δραστηριότητας και οι αυξημένες -εξωπραγματικές οι περισσότερες- ανάγκες για απόκτηση στέγης πρόσθεσαν από τότε ώς σήμερα, με την ανοχή βεβαίως της πολιτείας, ακόμη 1.000.000 αυθαίρετα κτίσματα, τα οποία θα συμπεριληφθούν στη μαζική νομιμοποίηση που αποφασίστηκε στο υπουργικό συμβούλιο της 15ης Απριλίου. Και αυτή, όπως και η προηγούμενη, θα ντυθεί με το μανδύα της κοινωνικής προσέγγισης, ενώ ουσιαστικά θα υπηρετεί τις οικονομικές απαιτήσεις ενός Μνημονίου εθνικής υποτέλειας. Ετσι λοιπόν σύντομα και επί υπουργίας Τίνας Μπιρμπίλη -οι αντιδράσεις της κράτησαν, όπως και στο θέμα της δόμησης στις περιοχές «Natura», μόνο δύο ημέρες- θα ακούγεται σ’ όλη τη χώρα ένα νέο μήνυμα: Αν το πληρώσεις, μπορείς να το σώσεις!
Η αντιμετώπιση της αυθαίρετης δόμησης στη χώρα μας αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα πολιτικού αμοραλισμού: την ώρα της ανέγερσης του αυθαιρέτου όλοι οι αρμόδιοι, αλλά κυρίως οι πολεοδομικές υπηρεσίες, σφυρίζουν αδιάφορα. Θα ασχοληθούν αναγκαστικά με το πρόβλημα όταν έρθει η ώρα της παροχής των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας (νερό και ηλεκτρικό ρεύμα), τις οποίες τόσο η τοπική αυτοδιοίκηση όσο και η κεντρική εξουσία έχουν βρει πολλούς τρόπους να παρέχουν και σ’ αυτά τα κτίσματα. Και βέβαια, για να τηρηθούν και οι νόμοι (!!), θα επιβάλουν τα πρόστιμα που προβλέπονται, δηλαδή το πρόστιμο ανέγερσης αυθαιρέτου, που γνωρίζουν ότι λόγω του ύψους του είναι δύσκολο να καταβληθεί, και το πρόστιμο διατήρησης (παγκόσμια πρωτοτυπία αυτό), που είναι ηπιότερο αλλά και αφήνει ανοιχτό το θέμα της νομιμοποίησης. Ταυτόχρονα όμως θα ξεκινήσει με τις αναστολές και τις επαναφορές των προστίμων κι ένα παιχνίδι αιχμαλωσίας των πολιτών σε προεκλογικές σκοπιμότητες και ψηφοθηρίες.
Είναι απορίας άξιον γιατί σχεδιάζουν μια ρύθμιση που γνωρίζουν ότι υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να απορριφθεί από το ΣτΕ, η νομολογία του οποίου δεν επιτρέπει καμία νομιμοποίηση -τα ονόματα δεν αλλάζουν την ουσία- μετά το 1983. Φαίνεται καθαρά πλέον ότι ο στόχος τους είναι εισπρακτικός – είναι σαφέστατη η πρόσφατη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου: «Τα αυθαίρετα δεν μπορεί να κατεδαφιστούν, αυτό που απομένει είναι με κάποιο τρόπο να τακτοποιηθούν και να πέσει χρήμα στο δημόσιο ταμείο» – αδιαφορώντας τόσο για το περιβαλλοντικό και πολεοδομικό μανδύα της κ. Μπιρμπίλη όσο και για τυχόν προβλήματα που θα προκύψουν εκ των υστέρων.
Η προκείμενη ρύθμιση πέραν της νομιμοποίησης όλων των παρανομιών -γιατί περί αυτού πρόκειται- και της παρότρυνσης για καινούργιες, υπονομεύει ουσιαστικά κι ένα έργο που χρόνια περιμέναμε και αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη: τη σύνταξη του Ενικού Κτηματολογίου και των Δασικών Χαρτών. Είναι το έργο που θα αναδείκνυε πόσα είναι και πού τα αυθαίρετα κτίσματα, πόσα από αυτά βρίσκονται σε προστατευόμενες και καταπατημένες εκτάσεις,πόσα βαρύνονται με προκλητικές πολεοδομικές παραβάσεις που τα καθιστούν άμεσα κατεδαφιστέα και πόσα καλύπτουν πραγματικές κοινωνικές ανάγκες. Και πάνω απ’όλα είναι το έργο που θα επιτρέψει το χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό που αποτελούν τα βασικά ζητούμενα για μια σωστή πολεοδόμηση.
Οντως υπάρχουν πολλά κοινωνικά προβλήματα με τα αυθαίρετα που πρέπει να αντιμετωπιστούν, δεν μπορούν όμως να αποτελέσουν το άλλοθι για μια γενικού χαρακτήρα νομιμοποίηση της παρανομίας. Απόψεις που υποστηρίζουν ότι τα αυθαίρετα αποτελούν κοινωνικό πλούτο που δεν πρέπει να χαθεί δεν ταιριάζουν σε μια ευνομούμενη πολιτεία, πόσω μάλλον όταν βιάζουν και το περιβάλλον.
Γι’ αυτό και πρέπει, με την ολοκλήρωση της καταγραφής τους, να δοθεί το μήνυμα ότι ο σεβασμός της νομιμότητας και η προστασία του περιβάλλοντος προηγούνται όλων, δηλαδή με λόγια απλά: πρώτα να γκρεμιστούν όσα θα κριθούν κατεδαφιστέα και μετά να αρχίσει η συζήτηση για νομιμοποίηση αυθαιρέτων. Μόνο τότε δεν θα υπάρξει κι άλλη γενιά αυθαιρέτων.
* πρώην βουλευτής Ευβοίας
EcoLeft 
Σχολιάστε