ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΑΡΑ ΒΑΓΚΕΝΚΝΕΧΤ, ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

http://www.epohi.gr

Τη συνέντευξη πήραν
η Ζωή Γεωργούλα
και η Σοφία Κουσιάντζα

To ελληνικό ζήτημα, όπως και αυτό του ευρωπαϊκού Νότου συνολικά, φαίνεται να διχάζει τη γερμανική κυβέρνηση. Ποιες είναι οι διαφορετικές απόψεις και τι εκφράζουν;
Στην πραγματικότητα, πολλοί λίγοι βουλευτές από το κυβερνητικό στρατόπεδο διαφοροποιήθηκαν από την επίσημη γραμμή. Τόσο η συντριπτική πλειοψηφία του κυβερνητικού συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών/Φιλελευθέρων όσο και οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι υπερψήφισαν το λεγόμενο πακέτο στήριξης. Και οι ελάχιστοι βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού που το καταψήφισαν δεν το έκαναν επειδή διαφωνούν με τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται στην Ελλάδα. Αντιθέτως, το καταψήφισαν διότι θεωρούν τα μέτρα πολύ μαλακά κι επειδή έχουν τη γνώμη ότι το ελληνικό κράτος θα έπρεπε να μειώσει ακόμη περισσότερο τις δαπάνες του.

Ρένα Δούρου:¨Οι γυναίκες είναι τα πρώτα και ολοκληρωτικά θύματα των μνημονιακών πολιτικών¨

 Την συνέντευξη πήρε ο Γιώργος Πιέρρος

Γυναίκα, εργαζόμενη, συγγραφέας, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού και υπεύθυνη ευρωπαϊκής πολιτικής, η Ρένα Δούρου ανταποκρίθηκε στο οικείο κάλεσμα του ecoleft. Σε μια συνέντευξη που στο επίκεντρο της έχει τη γυναίκα και τη θέση της στην κοινωνία, την εργασία και την πολιτική. Ενώ παράλληλα δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι πολιτικές εξελίξεις…

 

Σκληρή λιτότητα, ύφεση, ανεργία, δεύτερο μνημόνιο∙ η συνταγή διεξόδου από την κρίση οδηγεί σε βέβαιο αδιέξοδο. Πρόκειται για λάθος ή για μεθοδευμένη πολιτική;

Δεν πρόκειται ούτε για λάθος, ούτε για αμέλεια αλλά για μεθοδευμένη πολιτική επιλογή, η οποία, δυστυχώς για εμάς τους πολίτες, υπακούει σε μια ιδεοληψία, στην προσκόλληση στη νεοφιλελεύθερη προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία πρέπει πάση θυσία να μειωθεί το κόστος εργασίας, η αγορά εργασίας πρέπει να υπερ-ελαστικοποιηθεί προκειμένου να υπάρξει δήθεν ανάπτυξη, επενδύσεις κλπ.

Να σώσουμε τον ελληνικό λαό από τους σωτήρες του – κείμενο Γάλλων στοχαστών

http://tkoronakis.wordpress.com

Η Libération της 21ης Φεβρουαρίου δημοσιεύει το κείμενο μιας σημαντικής κίνησης συμπαράστασης προς τον ελληνικό λαό και ενάντια στις ολέθριες πολιτικές που, με αφετηρία την Ελλάδα, προβλέπεται να επεκταθούν σε όλη την Ευρώπη. Συνυπογράφεται από κορυφαίους γάλλους στοχαστές -μεταξύ των οποίων ο Μπαντιού, ο Μπαλιμπάρ, ο Νανσύ, ο Ρανσιέρ, η Μπάρμπαρα Κασσέν, ο Μισέλ Σουριά, ο Ντιντί-Υμπερμάν κ.ά-, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν σε επιστολή του περιοδικού αληthεια, που τους απευθύνθηκε με πρωτοβουλία της αρχισυντάκτριας Βίκης Σκούμπη. Συνοδεύεται από ένα κάλεσμα για τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής επιτροπής αλληλεγγύης που ήδη βρίσκει ανταπόκριση σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Ακολουθεί το κείμενo:

Η Γερμανία και η Ευρώπη

http://www.avgi.gr

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΘΑΚΗ*

Τα ερωτήματα είναι απλά και θεμελιακά. Ποια είναι η ευρωπαϊκή πολιτική της Γερμανίας και πώς αυτή ερμηνεύεται μέσα στην κρίση; Υπάρχει αναβίωση του γερμανικού εθνικισμού; Πόσο συμβατή είναι αυτή η πολιτική με τη διαχείριση της κρίσης;

Η Γερμανία ήταν ο βασικός χρηματοδότης της ευρωπαϊκής ιδέας μέχρι το τέλος του ψυχρού πολέμου, το 1990. Ο αδιαπραγμάτευτος φιλοευρωπαϊσμός της Γερμανίας είχε διαμορφώσει μια οικονομική Ένωση στην Ευρώπη ταγμένη στην ιδέα της σύγκλισης των οικονομιών μέσω της αναδιανομής πόρων, κυρίως στην αγροτική οικονομία, αλλά, από τη δεκαετία του ’80 και μετά, και στον πυλώνα της συνοχής με τη χρηματοδότηση υποδομών και κοινωνικών προγραμμάτων. Οι όροι υπό τους οποίους η Γερμανία συνέβαλλε στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό κρίθηκαν ασύμφοροι από τη θατσερική Αγγλία, το 1980, και τη σοσιαλδημοκρατική Σουηδία κατά την ένταξη της τελευταίας λίγο αργότερα, που απαίτησαν διαφορετικούς και ελαφρότερους όρους συνεισφοράς στον ευρωπαϊκό κορβανά.

Η Ελλάδα της απροσδιοριστίας και εντροπίας

http://www.avgi.gr

TΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτά που συντελούνται σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας είναι τραγικά. Όσα, δε, διαδραματίζονται, εντός του πολιτικού συστήματος, είναι τραγελαφικά. Δεν παράγουν την αναγκαία και χρήσιμη πολιτική ούτε μπορούν να διαχειριστούν, αξιόπιστα και αποτελεσματικά, την πολύπλευρη κρίση. Απεναντίας επιδεινώνουν τα αδιέξοδα και παροξύνουν τις εντάσεις. Άλλαξε κοίτη ο ιστορικός χρόνος, όπως λέει ο ποιητής, και γίνονται αγνώριστα το κοινωνικό και πολιτικό πεδίο. Το βίωμα του συνολικού κλυδωνισμού είναι τραυματικό και θα είναι μακροχρόνιο. Είναι πολιτική αφέλεια να λένε κάποιοι ότι αυτή η βαθιά κοινωνική και πολιτική δοκιμασία θα μετασχηματιστεί αυτομάτως σε συλλογική έγερση ή θα συνειδητοποιείται ομοιόμορφα και ταυτόχρονα σε όλους τους τομείς του δημοσίου βίου.

Δυστυχώς, ακόμα και τώρα, κάποιοι εξακολουθούν να νομίζουν ότι δημαγωγώντας και για την καταστροφή δίνουν παραγγέλματα στην ιστορία και την κοινωνία να τους ανέχονται ως ηγεσία, διαχρονική και ασύδοτη. Κάποιοι άλλοι επαναλαμβάνουν τη γνωστή στάση, στον ελληνικό δημόσιο βίο, της παραγοντικής και πολιτικάντικης διαθεσιμότητας, του επωφελούς τακτικισμού και της προσοδοφόρας δικτύωσης, με στρογγυλεμένα λόγια και κούφια στερεότυπη παρουσία ώσπου να έρθει η ώρα, που άλλοι θα ετοιμάσουν.

The Guardian: Λύση για την κρίση της Ευρωζώνης: Eίναι η πραγματική οικονομία, ηλίθιε

http://www.avgi.gr

του Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγιερ*

Η Ευρώπη είναι εξασθενημένη από τις συνέπειες της απελπισμένης διαχείρισης της κρίσης, όπως αυτή διαμορφώθηκε τα τελευταία δύο χρόνια. Η συνταγογραφημένη θεραπεία μοιάζει με την παλιά πρακτική της αφαίμαξης στους ασθενείς. Τα αυξανόμενα χρέη πληρώνονται με νέα δάνεια και τα νέα δάνεια εξαρτώνται από ολοένα αυξανόμενα μέτρα λιτότητας. Ως αποτέλεσμα, αυξάνεται ο κίνδυνος της ύφεσης, τα επιτόκια των δανείων αναχρηματοδότησης και η ανάγκη για ανεξέλεγκτη στήριξη στις νότιες χώρες της Ευρωζώνης. Η Ελλάδα αποτελεί δραματικό προμήνυμα της τροπής που μπορεί να πάρουν τα πράγματα. Η ανεργία ρεκόρ του 22% της Ισπανίας και τα επιτόκια ρεκόρ στα πορτογαλικά ομόλογα δείχνουν πως ο πυρετός της κρίσης δεν υποχωρεί. Η Πορτογαλία, η Ισπανία, ακόμη και η Ιταλία δεν έχουν καταφέρει ακόμη να ξεφύγουν από την καθοδική πορεία της  ύφεσης και του χρέους. Είναι ένας φαύλος κύκλος που αυξάνει τον κίνδυνο διάσπασης στην Ευρωζώνη, κάτι που θα ήταν ανήκουστο το 2009.

Μαμά, μην κλαις, θα τα λέμε στο «skype»…

http://politicalreviewgr.blogspot.com

Του Απόστολου Λυκεσά, Έθνος, 29.1.12

Παλιά μετανάστευαν εξαιτίας της ανέχειας. Κουβαλούσαν τις αναμνήσεις τους σαν ξόρκια για τους δράκους της ξενιτιάς κι έσερναν, εκτός από τους ταπεινούς τους μπόγους, πιότερο την υπόσχεση για επιστροφή. Νοσταλγία για μια αγαπημένη όπως ο Γιάννης του Μοθωνιού για μια Μελαχρώ ιστορημένη από τον Παπαδιαμάντη. Μια υπόσχεση σαν αυτή με την οποία έκλεινε το «Διπλό βιβλίο» του Δημήτρη Χατζή: «Και θα τη φκιάσουμε έτσι και μια πατρίδα για μας – εκεί στην πατρίδα μας την Ελλάδα». Τώρα φεύγουν οργισμένοι. Στις βαλίτσες κουβαλάνε τα πτυχία τους, βουβό θυμό κι ένα δακρυσμένο άι σιχτίρ για την πατρίδα που τους αποβάλλει σαν ανεπιθύμητα μπάσταρδα. Φεύγουν νέοι με μεταπτυχιακά αλλά και απελπισμένοι μεσήλικες. Οπως ο γιατρός, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, που πήγε στην Αγγλία αγανακτισμένος με όσα βίωνε στα ελληνικά νοσοκομεία. Σαν την Ξένια που γύρισε δυο φορές την Ευρώπη και τώρα ζει ως περιζήτητη εργαζόμενη στη Ζυρίχη πριν ακόμη γίνει 25 χρονών. Αριστη στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, για τους Ελβετούς. Η πατρίδα της όμως της έκοβε την ανάσα με λαβή επιδέξιου στραγγαλιστή.

Στην καρδιά της κρίσης η Δημοκρατία

http://www.avgi.gr

ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΠΑ

 “Τελικά, τι είναι στην καρδιά της κρίσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Είναι η Δημοκρατία”. Μελετώντας ξανά την ιδρυτική διακήρυξη του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) αποτύπωσα αυτή τη φράση. Αποτελούσε θεωρητικό και πολιτικό καταστάλαγμα, κυρίως όμως αναδείκνυε την κρίση ως το κεντρικό πολιτικό ζήτημα από το 2004. Τότε ήταν ακόμη η εποχή που οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις μιλούσαν για “το τέλος της Ιστορίας”. Ταυτόχρονα η διακήρυξη, αναστοχαζόμενη τους βαθύτερους φιλοσοφικούς στοχασμούς του ιστορικού υλισμού, προειδοποιούσε τους κυρίαρχους και έστελνε ένα μήνυμα αισιοδοξίας στους λαούς, γράφοντας στην ακροτελεύτια φράση: “Η Ιστορία δεν τελειώνει ποτέ”.

Αξιοπιστία χωρίς οικονομικό σχέδιο και δημοκρατική νομιμοποίηση;

http://www.enet.gr

Του ΕΥΚΛΕΙΔΗ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ , Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Η κ.Μέρκελ φαίνεται να πιστεύει ότι το βασικό πρόβλημα της ευρωζώνης είναι η αξιοπιστία και ότι η προώθηση μιας δημοσιονομικής ένωσης αποτελεί την απάντηση. Μόνο που αυτό που καταλαβαίνει η κ. Μέρκελ ως δημοσιονομική ενοποίηση είναι εντελώς ιδιοσυγκρασιακό: οι αυστηροί διακρατικοί κανόνες, και η τήρησή τους με αυτόματες ποινές για τους παραβάτες, φτάνουν για να ξαναποκτηθεί η αξιοπιστία.

Το σχέδιο που φαίνεται να συμφωνείται στη σύνοδο βασίζεται σε αυτή την ερμηνεία για το τι σημαίνει δημοσιονομική ενοποίηση, παραμερίζοντας την επικρατούσα άποψη της οικονομικής θεωρίας (ορθόδοξη και ετερόδοξη) ότι η δημοσιονομική ενοποίηση έχει να κάνει με την αλληλεγγύη μεταξύ οικονομιών, αλλά και με μια ετοιμότητα παρέμβασης όχι μόνο όταν η δημοσιονομική πολιτική των κρατών-μελών είναι πολύ χαλαρή, αλλά και όταν δεν είναι αρκετά επεκτατική σε συνθήκες ύφεσης.

Ρήξη χωρίς αποκοπή, του Γιάννη Δραγασάκη

http://www.enet.gr

Τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ευρώπη δεν θα έπρεπε να προκαλούν έκπληξη. Δεν υπάρχει καμία εξέλιξη που να μην είχε έγκαιρα προβλεφθεί. Η ελληνική κρίση ποτέ δεν ήταν παρά η μύτη του παγόβουνου. Τώρα το «παγόβουνο» βγαίνει στην κορυφή. Η επέκταση της κρίσης στην Ιταλία, πιθανώς και στη Γαλλία, το πιστοποιεί. Αυτό λοιπόν που ακόμη και δυνάμεις της αριστεράς με ευκολία αποκαλούν «κρίση του ευρώ», δεν είναι παρά μια κρίση του πολιτικού σχεδίου που το δημιούργησε.

Γιούργκεν Χάμπερμας: «Το κυνικό νόημα του ελληνικού δράματος: Λιγότερη δημοκρατία είναι καλύτερη για τις αγορές»

http://politicalreviewgr.blogspot.com

Της Ελίζας Παπαδάκη, Αυγή, 6.11.11

Η πρωτοβουλία του Γιώργου Παπανδρέου να αναγγείλει ως πρωθυπουργός της χώρας δημοψήφισμα για την αποδοχή ή μη της νέας δανειακής σύμβασης, μόλις είχε συναποφασίσει για την κατάρτισή της στη σύνοδο κορυφής της Ευρωζώνης, προκάλεσε τις γνωστές αντιδράσεις που τον ανάγκασαν μέσα σε τρεις μέρες να το αποσύρει. Δεν πρέπει να είχε σταθμίσει σωστά ούτε τον κλονισμό που θα επέφερε στις αγορές σε παγκόσμια κλίμακα πλήττοντας και άλλες ευάλωτες οικονομίες – ας σημειώσουμε εδώ μόνο το παράπονο του εκπροσώπου της κυβέρνησης Θαπατέρο: «κακά νέα για την Ισπανία, κακά νέα για την Ευρώπη», είπε βλέποντας τα spreads να εκτοξεύονται.

Διαρκής άρνηση δημοκρατίας: η σκοτεινότερη όψη της κρίσης στην Ε.Ε.

http://www.thepressproject.gr

Της Ρένας Δούρου *

«Θα πρέπει να πάρουμε αποφάσεις για χώρες στις οποίες δεν έχουμε εκλεγεί!», Νικολά Σαρκοζί, σύνοδος κορυφής της 23ης Οκτωβρίου 2011.

«Θα πρέπει να επιβληθεί καθεστώς αυξημένης εποπτείας (Überwachung) στην Ελλάδα»,Άγκελα Μέρκελ, πριν και μετά από την έκτακτη σύνοδο κορυφής της 26ης Οκτωβρίου 2011, αναφερόμενη στις χώρες που παρεκκλίνουν της δημοσιονομικής πειθαρχίας.

«Ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρωζώνης Χέρμαν βαν Ρομπέι θα προεδρεύει επίσης και των συναντήσεων των επικεφαλής των κρατών της ευρωζώνης», 26 Οκτωβρίου, Ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Γ.Βαρουφάκης: Μια ακόμα μεγαλειώδης τρύπα στο νερό

http://www.avgi.gr

του Γιανη Βαρουφακη

 Καθώς ο βόμβος της συζήτησης σχετικά με το τι ακριβώς σημαίνει η νέα «συμφωνία» της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αντιμετώπιση της κρίσης αντηχεί ακόμα στ’ αυτιά μας, έπειτα από μια μακρά νύχτα κατά την οποία παρακολουθούσαμε γεμάτοι ανησυχία τις διαπραγματεύσεις των ηγετών μας, είναι εξαιρετικά εύκολο να χάσουμε από τα μάτια μας τη μοναδική αλήθεια για τη νέα αυτή εξέλιξη στο σήριαλ της κρίσης του ευρώ: δεν υπήρξε καμιά συμφωνία.

Λίγο πριν ή μετά το «κούρεμα»

http://www.avgi.gr

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΘΑΚΗ

 Το ελληνικό δημόσιο χρέος έχει μετατραπεί -πλέον- σε κομβικό για τη διαχείριση της ευρωπαϊκής κρίσης. Τόσο κομβικό, που κάθε εξέλιξη μπορεί να προκαλέσει ευρύτερους κλυδωνισμούς στην παγκόσμια οικονομία, παρά το μικρό και πεπερασμένο μέγεθος του ελληνικού προβλήματος.

ΕΔΩ και δύο χρόνια ασκείται μια πολιτική που επιδιώκει την απομόνωση του ελληνικού προβλήματος από την υπόλοιπη ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία. Η πολιτική αυτή θέλει τη σταδιακή ή βίαιη εσωτερική υποτίμηση -την περικοπή δηλαδή μισθών, συντάξεων κ.λπ., την εξισορρόπηση των δημόσιων οικονομικών σε ένα πολύ χαμηλότερο επίπεδο από τον ιστορικό μέσο όρο (δημόσια έσοδα και δαπάνες στο 35% αντί το 44% του ΑΕΠ) και την πλήρη απελευθέρωση της οικονομίας στα πρότυπα των χωρών της μετάβασης, των ανατολικών δηλαδή χωρών.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται;

http://www.enet.gr

Του Ναπολέοντος Μαραβέγια καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών

Το ερώτημα αφορά την οικονομική πολιτική αντιμετώπισης της σημερινής παγκόσμιας κρίσης σε σύγκριση με την κρίση του 1929.

Τότε, είχαν περάσει μερικά χρόνια λανθασμένης πολιτικής στις ΗΠΑ μέχρι να αντιμετωπισθεί ριζικά η ύφεση με τη «μεγάλη αναδιανομή» του εισοδήματος (new deal) και την κεϊνσιανή πολιτική της αύξησης των δημοσίων δαπανών, ώστε να μειωθεί η ανεργία και να επανέλθει η αμερικανική οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά.

Το μεγάλο στοίχημα για την Αριστερά

http://www.enet.gr

Της Ρένας Δούρου

Όταν γίνεται διαρκώς λόγος από διάφορους Ευρωπαίους πολιτικούς και αξιωματούχους για “έξυπνο κούρεμα”, “συντεταγμένη” ή “οργανωμένη” ή “ανεξέλεγκτη” χρεοκοπία της Ελλάδας,

όταν ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ρόμπερτ Ζέλιγκ παρατηρεί ότι την εποχή της πτώσης του τείχους του Βερολίνου υπήρχε μια αποφασιστικότητα που δεν υφίσταται σήμερα στην Ευρώπη,

όταν ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο κατηγορεί τις αγορές ότι «καλλιεργούν τον πανικό» αναφορικά με τη συνεχιζόμενη κρίση χρέους της ευρωζώνης, υπογραμμίζοντας ότι οι αγορές δεν είναι «άμεμπτες» διότι “υποτιμούσαν τα προβλήματα χρέους”,

Δ. Κουλιουριάνος: Το χρέος, ο Ανδρέας και εγώ

http://www.tovima.gr

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών (1982-83) μιλάει για το «προπατορικό αμάρτημα» της υπερχρέωσης της Ελλάδας

Ανοιξη του 1962. Ο Ανδρέας Παπανδρέου επισκέπτεται την Κορώνη της Μεσσηνίας και µένει στο πατρικό σπίτι του φίλου του Δηµήτρη Κουλουριάνου. Είκοσι χρόνια αργότερα (1982) αναθέτει ως Πρωθυπουργός στον παλιό του φίλο (έγκριτο πια οικονοµολόγο και στέλεχος της Παγκόσµιας Τράπεζας) το υπουργείο Οικονοµικών. Η θητεία του Κουλουριάνου ήταν σύντοµη (13 µήνες), γεµάτη από «όχι» σε παροχές που θεωρούσε ότι οδηγούσαν σε νέο δανεισµό. Την περασµένη Τετάρτη «Το Βήµα» τον συνάντησε στο κτήµα του στην Κορώνη. Αγρότης πλέον και οινοπαραγωγός στα 81 του χρόνια, αποκάλυψε άγνωστες λεπτοµέρειες για τη γέννηση της «χιονοστιβάδας του χρέους» και µίλησε για το «καθαρτήριο» που θα οδηγήσει στην επόµενη ηµέρα. 

«Γαμώ τα σπίτια τους!»

http://www.protagon.gr

Της Μαρίας Μανωλέλη

Ανέκαθεν θεωρούσα τη φράση «γαμώ το σπίτι σου» ότι χειρότερο μπορεί να σου πει κάποιος. Βρίζει εσένα ,την οικογένεια σου και την ευρύτερη έννοια του σπιτιού ως εστία και βάση. Η ηθική μου πράγματι δε μου επέτρεπε να τη χρησιμοποιώ αν και δε θα χαρακτήριζα politically correct τον τρόπο που εκφράζομαι. Τελευταία όμως το έχω κάνει ρεφραίν. Το λέω ή μάλλον μου ξεφεύγει μετά από κάθε νέα εξαγγελία, κάθε νέο μέτρο ή από κάθε δήλωση υπουργών είτε της κυβέρνησης είτε της αντιπολίτευσης που ξαφνικά έχει πέσει από τα σύννεφα με την κατάντια της χώρας. Για να ακριβολογώ μάλιστα λέω το αντικείμενο στον πληθυντικό μιας και κανείς τους δεν έχει μόνο ένα σπίτι.

Η Ευρώπη επιστρέφει στον 19ο αιώνα με την Ελλάδα πειραματόζωο

http://www.enet.gr/

Της ΡΕΝΑΣ ΔΟΥΡΟΥ*

Το σπίτι – Ευρώπη έχει πιάσει φωτιά, οι πυροσβέστες συζητούν ποιός είναι ο καλύτερος δρόμος για να φθάσουν σε αυτό και τι είδους σωλήνες πρέπει να χρησιμοποιήσουν όταν φθάσουν επ τόπου, στο μεταξύ το ισόγειο έχει αρχίσει να υφίσταται σοβαρές ζημιές ενώ σε αυτό έχουν εγκλωβιστεί και άνθρωποι.

 Την ίδια στιγμή οι ιδιοκτήτες του διαμερίσματος του ισογείου, αντί να οργανωθούν κατά της επεκτεινόμενης φωτιάς, φαίνεται να κάνουν ό,τι μπορούν για να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες επέκτασής της: συγκεντρώνουν τα εύφλεκτα υλικά, ανοίγουν το υγραέριο, χρησιμοποιούν σόμπες με ξύλα, κ.α.. Η συμπεριφορά τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί παρανοϊκή αν όχι υπονομευτική έναντι των ανθρώπων που ζουν στο διαμέρισμα. Μοιάζει σα να θέλουν να κάνουν τα πάντα προκειμένου και το διαμέρισμα να καεί και μαζί του και οι άνθρωποι που ζουν σε αυτό…

Τυφλή πορεία προς το γκρεμό…

http://www.renadourou.gr

Της Ρένας Δούρου, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Έθνος της Κυριακής, 2 Οκτωβρίου 2011

«Η παραβολή των τυφλών» είναι πίνακας του γνωστού ζωγράφου Πήτερ Μπρίγκελ (16ος αι.): εικονίζει έναν τυφλό ζητιάνο να οδηγεί άλλους τυφλούς στην πτώση τους! Το ενδιαφέρον έγκειται στο ότι ενώ η πτώση έχει αρχίσει, οι υπόλοιποι της σειράς, ακολουθούν πιστά την πορεία προς το χαμό τους!Συνέχεια…

Το ίδιο ισχύει σήμερα στη χειμαζόμενη από την τριπλή κρίση (χρέους, τραπεζικού συστήματος και ανάπτυξης) ευρωζώνη. Ο γαλλογερμανικός άξονας, Μέρκελ και Σαρκοζί, εγκλωβισμένοι στο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού οδηγούν τους ευρωπαϊκούς λαούς στον γκρεμό της οικονομικής χρεοκοπίας και της κοινωνικής εξαθλίωσης, επιβάλλοντας, στους «κακούς μαθητές» (Pigs αλλά και Ισπανία, Ιταλία) μέτρα σούπερ λιτότητας που οδηγούν στο φαύλο κύκλο της ύφεσης και της ανεργίας.

Ευ.Βενιζέλος: «Ας ταπεινωθώ, αρκεί να ωφεληθεί η χώρα»

http://tvxs.gr

Σχόλιο ecoleft:<<Ήρωας, Ήρωας>>

Σε συνέντευξη του στο Βήμα της Κυριακής ο Ευάγγελος Βενιζέλος μιλά για τις αγωνίες, τα αδιέξοδα και τους προβληματισμούς των «κολασμένων μηνών» που έρχονται για όλους ενώ παράλληλα διαβεβαιώνει ότι η 6η δόση της βοήθειας είναι εξασφαλισμένη. Ο υπουργός Οικονομικών μεταξύ άλλων μιλά για τον ασύμμετρο αγώνα που δίνει η κυβέρνηση, για την επίθεση που ο ίδιος δέχεται από τη ΝΔ, καθώς και για την εργασιακή εφεδρεία.

Ανερχόμενη χίμαιρα

Του Γιάννη Βαρουφάκη,

http://www.protagon.gr, 22.9.11

Το θαύμα που περίμεναν (ότι ίσως η παγκόσμια οικονομία απογειωθεί βοηθώντας την ευρωζώνη να ξεπεράσει την Κρίση) δεν έγινε και το δηλητήριο το οποίο χορηγούσαν ως φάρμακο (συνδυασμός μεγάλων δανείων στα πτωχευμένα κράτη υπό τον όρο της σμίκρυνσης του εθνικού εισοδήματός τους) απεδείχθη… δηλητηριώδες. Οποία έκπληξις! Έπρεπε λοιπόν να φτάσουμε στα τέλη του 2011 για να αποδεχθούν οι ευρωπαίοι ηγέτες μας την απλή πραγματικότητα ότι η χρεοκοπία του ελληνικού δημοσίου απλώς αναβλήθηκε (ενώ παράλληλα διογκώνεται) με την Μνημονιακή πολιτική που ακολουθούν εδώ και ενάμιση χρόνο. Μπορεί δημοσίως να λένε ότι το Μνημόνιο απέτυχε επειδή δεν εφαρμόστηκε αλλά, πιστέψτε με, γνωρίζουν καλά ότι, όπως και να εφαρμοζόταν (βλ. π.χ. την Ιρλανδία όπου εφαρμόστηκε έως τελευταίας τελείας), η αποτυχία του ήταν δεδομένη ως προς το ένα και μοναδικό, εν τέλει, ζητούμενο: Την μείωση του ποσοστού χρέους των υπερχρεωμένων κρατών-μελών της ευρωζώνης.

Τα βαθύτερα αίτια της οικονομικής κρίσης

πηγή:http://www.aixmi.gr

Tου Θόδωρου Μαργαρίτη

Η εξέλιξη της κρίσης σε όλη την ευρωζώνη επιβεβαιώνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι ήταν τελικά ορθή η επισήμανση, που έγινε μόλις ξέσπασε η ελληνική κρίση και η είσοδος στο μηχανισμό του Μνημονίου: τα αιτία δεν βρίσκονται μόνο στις εθνικές ιδιομορφίες. Ότι, δηλαδή, πέρα από τις προφανείς στρεβλώσεις της ελληνικής οικονομίας με το πελατειακό κράτος, με τα συντεχνιακά φαινόμενα και τη μηδενική παραγωγική βάση, υπάρχει και η διάσταση της βαθύτερης κρίσης του χρηματοπιστωτικού μοντέλου του καπιταλισμού, του «καπιταλισμού των μετοχών». Αυτή είναι, άλλωστε, η κοινή βάση τόσο για την ερμηνεία της κρίσης στο σύνολο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος όσο και για τη κατανόηση του -πραγματικά- αδηφάγου ρόλου των αγορών, ακόμα και απέναντι σε ισχυρές οικονομίες, όπως της Ιταλίας και της Γαλλίας.

Γ. Δραγασάκης: Συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες δεν μπορούν να δώσουν λύση

http://www.avgi.gr

Η σημερινή φάση της κρίσης ήταν αναμενόμενη διότι προήλθε από τον χειρισμό της υφιστάμενης κρίσης, ωστόσο αναπτύσσεται με ρυθμούς που αιφνιδιάζουν, επισημαίνει στην «Αυγή της Κυριακής» ο Γιάννης Δραγασάκης και προτείνει την αλλαγή του ρόλου και της φιλοσοφίας της ΕΚΤ. Το Ευρωομόλογο είναι χρήσιμο αλλά ανεπαρκές εργαλείο.

Η ελληνική κρίση μεθοδεύτηκε ώστε να καταλήξουμε εδώ, προσθέτει, αλλά και πάλι δεν υπάρχει μονόδρομος. Υπάρχουν πολιτικές απαντήσεις τις οποίες όμως δεν μπορούν να δώσουν ούτε το συντηρητικο ούτε το σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο.

Συνέντευξη στη ΜΠΟΥΛΙΚΑ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ

* Πολύ γρήγορα περάσαμε από μια εικόνα καθησυχασμού σε έναν νέο πανικό…

Το εντυπωσιακό είναι ότι οι εξελίξεις δεν περιέχουν εκπλήξεις, ήταν εξελίξεις αναμενόμενες, εδώ και ένα-δυο χρόνια πολλοί βλέπαμε ότι η κρίση χρέους στην Ελλάδα είναι απλώς η αρχή μιας γενικότερης κρίσης χρεών όλης της Ευρώπης και κάποια στιγμή θα πλήξει χώρες όπως η Ιταλία.

Το EFSF δεν μπορεί να αποκρούσει την κρίση αν δεν αλλάξει η πολιτική της ΕΚΤ

http://avgi.gr

Του ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ*

Το ευρώ, ισχυρίζομαι πάνω έναν χρόνο, έχει μπει στη διαδικασία της αποδόμησης. Η επέκταση στην Ισπανία και στην Ιταλία ήταν αναμενόμενο αποτέλεσμα (α) της προβληματικής δόμησης της Ευρωζώνης και (β) του προβληματικού μηχανισμού (του European Financial Stability Fund, EFSF) με τον οποίο η Ευρώπη προσπάθησε να γιατρέψει τα συμπτώματα της κρίσης που οφείλεται στο (α). Ένας μηχανισμός σαθρά δομημένος, με μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλιά του, το EFSF, κλήθηκε να σώσει ένα άλλο σαθρά δομημένο οικοδόμημα από την κατάρρευση.

Τσίπρας: Ευρωπαϊκή η κρίση, ευρωπαϊκή και η λύση

πηγή:http://www.enet.gr

 

Την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους επανέλαβε ο πρόεδρος του Συνασπισμού, Αλέξης Τσίπρας, σε συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθμό Real FM. Υποστήριξε ότι η διαδικασία αναδιάρθρωσης της οικονομίας διεξάγεται αυτήν την ώρα ερήμην της Ελλάδας με την ελληνική κυβέρνηση, για άλλη μια φορά, να φαίνεται απούσα.

Σημείωσε για ακόμη μία φορά ότι η λύση μπορεί να δοθεί μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς η κρίση δεν είναι ελληνική, αλλά ευρωπαϊκή και προέβλεψε ότι πολύ γρήγορα θα εξαχθεί από την Ελλάδα και σε άλλες χώρες.