Enrico Berlinguer a la carte…

http://www.avgi.gr

του Στάθη Λουκά

Στο δεύτερο ήμισυ του 2012, από την ηγετική ομάδα της ΔΗΜ.ΑΡ. χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον και ανιστόρητα η πολιτική πρόταση του «ιστορικού συμβιβασμού» του Ε. Μπερλινγκουέρ, για να στηριχτεί ιδεολογικά η επιλογή που έγινε. Είναι δευτερεύον ότι αυτή η λαθροχειρία και ο ανιστόρητος παραλληλισμός γίνονταν ακριβώς 28 χρόνια από τον θάνατό του και ενενήντα από τη γέννησή του. Το σημαντικό είναι ότι από τους εκφραστές αυτού του λάθος παραλληλισμού -λόγω ελλιπούς γνώσης της ιστορίας της Ιταλίας και της κουλτούρας της ιταλικής Αριστεράς- ξέφυγε μια καμπή της ιταλικής ιστορίας (και της ιταλικής Αριστεράς) που θα μπορούσαν κατά κάποιον τρόπο να χρησιμοποιήσουν σαν ιδεολογικό υπόβαθρο: που δεν είναι τίποτε άλλο από τη «svolta di Salerno (=στροφή του Σαλέρνο)» του Παλμίρο Τολιάτι (Απρίλιος 1944) και την προσωρινή κυβέρνηση Μπαντόλιο που προέκυψε.

Η ηθική διάσταση της κρίσης της πολιτικής [Ενρίκο Μπερλινγκουέρ (συνέντευξη στην εφημερίδα «Ρεπούμπλικα», 28.07.1981)]

Ημερομηνία δημοσίευσης: 02/04/2010 Αυγή

Μετάφραση – επιλογή: Στάθης ΛΟΥΚΑΣ

Το κείμενο που ακολουθεί είναι συνέντευξη του Ενρίκο Μπερλινγκουέρ. Λόγω έλλειψης χώρου έχουν αφαιρεθεί οι ερωτήσεις τού Ε. Σκάλφαρι. Έγινε προσπάθεια το κείμενο να διατηρήσει τη λογική του συνέχεια, χωρίς παρεμβάσεις και με ελάχιστες αφαιρέσεις, που αφορούσαν θέματα δευτερεύοντα σε σχέση με τα κυρίαρχα, τα οποία είναι: η ηθική διάσταση της κρίσης της πολιτικής, η εγκρατής, έλλογη διαχείριση των πόρων και η ανάγκη να κατανοηθεί και να μεθοδευτεί διαφορετικά η «ανάπτυξη». Αυτή η προβληματική έχει σχέση και με τη συζήτηση που γίνεται -όσο και όπως γίνεται- και στη χώρα μας και εντός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Μερικά από τα προβλήματα που ο Μπερλινγκουέρ διείδε, εδώ και τριάντα σχεδόν χρόνια, σήμερα ανακύπτουν πιεστικά: οι κοσμοϊστορικές αλλαγές τα ανέδειξαν. Ίσως έχει δίκιο λοιπόν ο Πιέτρο Ινγκράο: «Ο Μπερλινγκουέρ είχε το μεγάλο προτέρημα να κατανοήσει βαθιά το κομβικό σημείο, το πρόβλημα προοπτικής που είχαμε μπροστά μας» (P. Sansonetti, Ti ricordi Berlinguer, «Unità», 2004). Και η πρόκληση για μας είναι να αναδεχτούμε, να αξιοποιήσουμε και να υπερβούμε αυτήν την παρακαταθήκη – κι όχι να επιστρέψουμε στους Έλληνες επίγονους του Μπορντίγκα.