Την πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ να απευθυνθεί στην πιο «κοινωνικά φιλελεύθερη» βάση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ εκφράζει ο βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Ευκλείδης Τσακαλώτος. Ο ίδιος διευκρινίζει ότι η ταχύτητα αποκατάστασης των μισθών και συντάξεων από μία κυβέρνηση της αριστεράς είναι «τεχνικό ζήτημα το οποίο εξαρτάται από το σημείο αφετηρίας», που σημαίνει ότι για να ισχύσουν οι αρχικοί σχεδιασμοί του ΣΥΡΙΖΑ «θα πρέπει να γίνει ρήξη όσο το δυνατόν πιο γρήγορα». Άλλωστε, αναφέρει ότι με την πολιτική της η σημερινή κυβέρνηση «δένει τα χέρια» της επόμενης. Του Βασίλη Κωστούλα
Ευκλ.Τσακαλώτος: Οι «άστεγοι» κεντρώοι μας ενδιαφέρουν
Ε.Τσακαλώτος: Δεν υπήρχε πράγματι λάθος στον πολλαπλασιαστή
Συνέντευξη του Ευκλείδη Τσακαλώτου, οικονομολόγου και βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, στον Παύλο Κλαυδιανό και την εφημερίδα Εποχή.
Είχες υποστηρίξει σε προηγούμενη συνέντευξή σου στην «Εποχή» πως δεν είναι αλήθεια ότι, στις σημερινές ελληνικές συνθήκες, η ύφεση έχει πιάσει πάτο, όπως πιστεύουν μερικοί ίσως και στο χώρο μας. Επιβεβαιώθηκες, όπως φαίνεται. Να το αναλύσουμε λίγο αυτό;
Πρέπει κατ’ αρχάς να δούμε τι είναι αυτό που τροφοδοτεί το φαύλο κύκλο της ύφεσης. Εδώ έχουμε στην πραγματικότητα τρεις φαύλους κύκλους, ο καθένας εκ των οποίων θα δημιουργούσε πρόβλημα. Το γεγονός όμως ότι εξελίσσονται ταυτόχρονα, εξηγεί την καταστροφή που βιώνουμε.
Ευκλείδης Τσακαλώτος: H οικονομία σε… νευρική κρίση
Ε.Τσακαλώτος: Απροκάλυπτη επέμβαση του ΔΝΤ
Δριμεία κριτική στο ΔΝΤ για αναφορά στην έκθεση του ότι η αυξανόμενη επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί να οδηγήσει σε στάση πληρωμών ή/και έξοδο από το ευρώ εξαπέλυσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Ευ. Τσακαλώτος: Την άλλη εβδομάδα που θα ξαναφύγει ο Γκοντό, και πάλι θα τον περιμένουμε
Δήλωση του Ευκλείδη Τσακαλώτου, Βουλευτή Β΄ Αθήνας και Υπεύθυνου ΕΕΚΕ Υπ. Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, για την απόφαση του Eurogroup
Τελικά ο Γκοντό ήρθε. Για τις επόμενες λίγες μέρες θα ακούσουμε δεκάδες προτάσεις με παραλλαγές, πάντα στον ίδιο το σκοπό: «η Ελλάδα αξιόπιστη ξανά… περισσότερη δουλειά… ηττήθηκε το λόμπι της δραχμής… να σηκώσουμε τα μανίκια… νέα σελίδα… περισσότερη δουλειά».
Το Eurogroup απλώς στήριξε τη λιτότητα στην Ελλάδα
Ευκλείδης Τσακαλώτος
«Το πιο βασικό που έγινε στο Eurogroup είναι ότι τελικά δεν αλλάζει το πρόγραμμα λιτότητας, δεν άλλαξε κάτι ουσιαστικό ώστε η δημοσιονομική πολιτική να γίνει πιο «άνετη» και να ξεφύγουμε από το φαύλο κύκλο λιτότητα, ύφεση, περισσότερα μέτρα. Χρειαζόμαστε ένα νέο θεσμικό πλαίσιο, νέες λύσεις που να βάλουν ένα τέλος στη λιτότητα και όχι επιπλέον μέτρα που να στηρίξουν τη λιτότητα». Αυτό επισημαίνει στη Mail και τον Θάνο Σιαφάκα, ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος
Τα οικονομικά της προσφοράς και οι «ακαμψίες» του καπιταλισμού
Από την Αυγή της Κυριακής: http://www.avgi.gr/
Του Ευκλείδη Τσακαλώτου
Όπως συμβαίνει εδώ και δύο χρόνια με κάθε «πολυνομοσχέδιο», έτσι και την προηγούμενη Τετάρτη βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης ήταν η ανάγκη λήψης της δόσης και η αποφυγή αποπομπής της χώρας από την Ευρωζώνη. Δεν είναι μόνο ότι η κυβέρνηση δεν κατανοεί ότι η χώρα μας έχει διαπραγματευτική δύναμη, είναι ότι δεν καταλαβαίνει ότι χρηματοδότηση χρειάζεται αφού έχεις καταρτίσει ένα πρόγραμμα με κάποια προοπτική, με κάποια πιθανότητα επιτυχίας.
Τσακαλώτος: Αποτυχία της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής, δείχνει η πορεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού
Δήλωση του Ευκλείδη Τσακαλώτου, για την εκτέλεση του Κρατικού Προϋπολογισμού
Τα στοιχεία για την πορεία εκτέλεσης του Κρατικού Προϋπολογισμού κατά το διάστημα Ιανουαρίου – Ιουλίου 2012 καταδεικνύουν για μια ακόμα φορά την αποτυχία της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής.
Ειδικότερα, η υστέρηση των εσόδων (2,8 δις €) εντοπίζεται κυρίως στο φόρο εισοδήματος και το ΦΠΑ, ως συνέπεια των εφαρμοζόμενων μέτρων που μειώνουν το διαθέσιμο εισόδημα και εντείνουν την ύφεση.
Ευκλείδης Τσακαλώτος: Είμαστε δεσμευμένοι ότι μέσα και έξω από τη Βουλή θα αναιρέσουμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το μνημόνιο
Το Ημερολόγιο της Νέας Σύμβασης
Πηγη:http://www.avgi.gr
ΤΟΥ ΕΥΚΛΕΙΔΗ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ
Πέμπτη 9/2 Κοιτώντας πάντα μπροστά
Πρωί πρωί διαβάζω το κύριο άρθρο του New York Times που είναι αφιερωμένο στην «Ελληνική Τραγωδία». Η φωνή μιας πεφωτισμένης άρχουσας τάξης, που προνοεί για τους αναγκαίους συμβιβασμούς. Που κατανοεί, όπως θα λέγαμε στην αριστερά, ότι το κράτος χρειάζεται κάποια αυτονομία από τα άμεσα συμφέροντα των καπιταλιστών. Βεβαίως, εξηγεί, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει κάνει ό,τι χρειαζόταν. Αλλά δεν βρίσκεται σε αυτό το σημείο η έμφαση. Στη συνέχεια επιχειρηματολογεί πως η πολιτική της λιτότητας αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, πως δεν υπάρχει σχέδιο για ένα βιώσιμο χρέος, και πως η τρόικα αναγκάζει τους Έλληνες να υποφέρουν «χωρίς ρεαλιστικές ελπίδες για κάποια ανακούφιση». Παρόμοια άρθρα μπορεί να βρει κανείς σε άλλα φιλελεύθερα έντυπα του ξένου τύπου όπως στο Financial Times και στο Guardian.
Τα τρία συγκριτικά πλεονεκτήµατα της Αριστεράς…Του Ευκλείδη Τσακαλώτου
Μπορεί να δώσει λύσεις η Αριστερά; Μπορεί να ξαναγίνει µια ηγεµονική δύναµη από την οποία όχι µόνο περιµένει ο κόσµος πρωτοβουλίες, αλλά που επηρεάζει ακόµα και τη σκέψη και τις κινήσεις των αντιπάλων της; Τέτοια ερωτήµατα δεν απαντιούνται εύκολα µε ένα «ναι» ή ένα «όχι». Αλλά για πρώτη φορά ύστερα από αρκετές γενιές διαφαίνεται ότι η Αριστερά, στο σύνολό της, έχει κάποια συγκριτικά πλεονεκτήµατα.
Το πρώτο έχει να κάνει µε την ερµηνεία της κρίσης. Υπάρχουν βέβαια και στοχαστές του συστήµατος που έχουν πλήρη κατανόηση για τα βαθιά δοµικά προβλήµατα του καπιταλισµού. Το πρόσφατο βιβλίο του Raghuram Rajan, οικονοµολόγου του Σικάγου και παλαιότερα του ∆ΝΤ, για τις ρωγµές που ακόµα απειλούν την παγκόσµια οικονοµία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγµα. Οπως επίσης η σειρά άρθρων των «Financial Times» για τον «καπιταλισµό σε κρίση» (ποιος θα φανταζόταν µια τέτοια σειρά πριν από λίγα χρόνια;).
Αξιοπιστία χωρίς οικονομικό σχέδιο και δημοκρατική νομιμοποίηση;
Του ΕΥΚΛΕΙΔΗ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ , Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Η κ.Μέρκελ φαίνεται να πιστεύει ότι το βασικό πρόβλημα της ευρωζώνης είναι η αξιοπιστία και ότι η προώθηση μιας δημοσιονομικής ένωσης αποτελεί την απάντηση. Μόνο που αυτό που καταλαβαίνει η κ. Μέρκελ ως δημοσιονομική ενοποίηση είναι εντελώς ιδιοσυγκρασιακό: οι αυστηροί διακρατικοί κανόνες, και η τήρησή τους με αυτόματες ποινές για τους παραβάτες, φτάνουν για να ξαναποκτηθεί η αξιοπιστία.
Το σχέδιο που φαίνεται να συμφωνείται στη σύνοδο βασίζεται σε αυτή την ερμηνεία για το τι σημαίνει δημοσιονομική ενοποίηση, παραμερίζοντας την επικρατούσα άποψη της οικονομικής θεωρίας (ορθόδοξη και ετερόδοξη) ότι η δημοσιονομική ενοποίηση έχει να κάνει με την αλληλεγγύη μεταξύ οικονομιών, αλλά και με μια ετοιμότητα παρέμβασης όχι μόνο όταν η δημοσιονομική πολιτική των κρατών-μελών είναι πολύ χαλαρή, αλλά και όταν δεν είναι αρκετά επεκτατική σε συνθήκες ύφεσης.
Τι γλώσσα μιλάει ο Λουκάς Παπαδήμος;, του Ευκλείδη Τσακαλώτου
Tις τελευταίες μέρες ακούστηκε κατά κόρον ότι το μεγάλο ατού του κ. Παπαδήμου είναι ότι μιλάει την ίδια γλώσσα με τους αξιωματούχους της ΕΕ και τους πιστωτές μας. Όμως, το να μιλάς την ίδια γλώσσα με τις ελίτ της ΕΕ σημαίνει ότι δεν μπορείς να διαπραγματευτείς
Τις τελευταίες μέρες ακούστηκε κατά κόρον ότι το μεγάλο ατού του κ. Παπαδήμου είναι ότι μιλάει την ίδια γλώσσα με τους αξιωματούχους της ΕΕ και τους πιστωτές μας. Δεν θα σχολιάσω σε βάθος τον (άκομψο) υπαινιγμό του ισχυρισμού για τους έως τώρα διαπραγματευτές μας. Μήπως οι τελευταίοι δεν ήταν σε θέση να καταλάβουν τις απαιτήσεις της τρόικας; Μήπως είχαν διαφορετικές προτεραιότητες, βάσει μιας ριζοσπαστικότερης θεώρησης των πραγμάτων, που έκανε τη διαπραγματευτική θέση της χώρας δυσνόητη για τους εταίρους μας;
Το τελευταίο καταφύγιο του μπαγαπόντη
ΤΟΥ ΕΥΚΛΕΙΔΗ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ*
Ο συντηρητικός Άγγλος λόγιος του 18ου αιώνα Samuel Johnson ισχυριζόταν ότι ο πατριωτισμός αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο του μπαγαπόντη: όταν όλα τα άλλα επιχειρήματα έχουν καταρρεύσει, βγαίνει ο μπαλαντέρ της εθνικής ευθύνης για να βραχυκυκλώσει τη συνέχιση της συζήτησης.
Στη δική μας περίπτωση, εθνική υπευθυνότητα σημαίνει να μην ασχολιόμαστε με τις δραματικές εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων. Το G20 δεν έλυσε κανένα από τα προβλήματα της παγκόσμιας κρίσης και αντιμετωπίστηκε από τον διεθνή Τύπο αναλόγως, με τίτλους όπως «το G20 δεν αποτρέπει την επερχόμενη παγκόσμια ύφεση», «μάθημα αντι-ενότητας» και «ψίχουλα μοίρασε το G20».
Επέκταση της σφαίρας της δηµοκρατίας
Ευκλείδης Τσακαλώτος
Μεγαλώνοντας στη Βρετανία τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 µερικά πράγµατα τα έπαιρνε κανείς ως δεδοµένα. Eνα από αυτά ήταν η µεγάλη ιστορική τάση για περισσότερη δηµοκρατία, για περισσότερα δικαιώµατα. Από το τέλος του 18ου αιώνα οι κυρίαρχες δυνάµεις αναγκάζονταν σε τακτικές οπισθοχωρήσεις σε σχέση µε τα πολιτικά δικαιώµατα. Το δεύτερο µισό του 19ου αιώνα σηµαδεύτηκε από τη µάχη για την ψήφο. Η προσδοκία ήταν, από τουλάχιστον τις αρχές του 20ού αιώνα, ότι αυτά τα δικαιώµατα θα επεκτείνονταν στα πεδία του κοινωνικού και του οικονοµικού. Τα αναδυόµενα σοσιαλδηµοκρατικά κόµµατα αναγνώριζαν αυτή την τάση µε το ίδιο το όνοµά τους. Η κοινωνική ασφάλιση, τα κρατικά συστήµατα υγείας, η πλήρης απασχόληση, τα συµβουλευτικά όργανα µε τη συµµετοχή των εργαζοµένων στις επιχειρήσεις, οι διαβουλευτικοί θεσµοί µεταξύ των κοινωνικών εταίρων και του κράτους για τη χάραξη της οικονοµικής πολιτικής, και άλλα πολλά, σηµάδεψαν αυτή την τάση.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΥΚΛΕΙΔΗ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟ
πηγή:http://www.epohi.gr
* Για υπερεθνικά προβλήματα χρειαζόμαστε υπερεθνικές λύσεις
ο Παύλος Κλαυδιανός
Οι τράπεζες φαίνεται ότι τα πήγαν καλά από το πακέτο που συμφωνήθηκε μετά τη σύνοδο κορυφής, και θα πάρουν πιο ασφαλή ομόλογα και το κούρεμα δεν είναι και τόσο μεγάλο.
Νομίζω ότι σε σχέση με τη λεγόμενη ιδιωτική συμμετοχή υπάρχουν αρκετές παρεξηγήσεις. Είναι αλήθεια ότι, από το 1980, οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις αντιμετωπίσθηκαν με διάφορα πακέτα που είχαν στόχο τη διάσωση των μεγάλων τραπεζών αλλά που πουλήθηκαν ως διάσωση των χωρών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κρίση στις χώρες της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του 80. Και όπως υπονοεί η ερώτηση, πάλι το μεγάλο άγχος των συμμετεχόντων στη σύνοδο ήταν οι τράπεζες. Το κούρεμα όντως δεν ήταν μεγάλο και οι τράπεζες μπορεί να ανασαίνουν κάπως καλύτερα. Αλλά δεν νομίζω ότι αυτό είναι το κύριο ζήτημα. Ένα μεγαλύτερο κούρεμα θα δημιουργούσε προβλήματα ρευστότητας και βιωσιμότητας σε αρκετές τράπεζες και θα χρειαζόταν νέες ενέσεις στήριξης από τα κράτη, από τους φορολογούμενους δηλαδή.