Βιβλίο ιστορίας ΣΤ’ δημοτικού: Η αποκατάσταση του Μεταξά
Τα λησμονημένα κι αξέχαστα εγκαίνια της ΔΕΘ
Του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη
Αν τα εγκαίνια της ΔΕΘ στα «προ ΔΝΤ» μεταπολιτευτικά χρόνια κυριαρχούνταν από τις διαδηλώσεις-διεκδικήσεις των εργαζομένων εναντίον των εκάστοτε κυβερνήσεων λιτότητας και σήμερα από τις οργισμένες αντιδράσεις στην «εξωτερική και εσωτερική τρόικα του κοινωνικού κανιβαλισμού», στα «πέτρινα χρόνια» της χουντικής τυραννίας σημαδεύτηκαν από τις δυναμικές ενέργειες – «πράξεις δολιοφθοράς» κατά τους δικτάτορες– των αντιστασιακών οργανώσεων.
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1967, την ώρα που η χουντική κυβέρνηση εγκαινίαζε τη ΔΕΘ, το «Πατριωτικό Μέτωπο» ανατίναξε κολώνα της ΔΕΗ, βυθίζοντας στο σκοτάδι τον χώρο της έκθεσης. Τρεις μέρες αργότερα, ξημερώνοντας η 5η Σεπτεμβρίου 1967, η γιάφκα της οργάνωσης στην Φιλελλήνων 65 δέχτηκε την επιδρομή και τα καταιγιστικά πυρά των Ασφαλιτών.
Οι τρεις αγωνιστές που βρίσκονταν μέσα επιχειρούν να διαφύγουν. Ο αιμόφυρτος Γιάννης Χαλκίδης εκτελείται εν ψυχρώ από τον ασφαλίτη Λεπενιώτη, ενώ τραυματίζεται στο πόδι από σφαίρα ο Γρηγόρης Παντής. Ο τρίτος της ομάδας, ο Νάντης Χατζηγιάννης, θα συλληφθεί στο σημείο όπου έπεσε ο Χαλκίδης και θα βασανιστεί άγρια.
Εμείς; Καμένο χαρτί
21 Απριλίου 1967, ημέρα Παρασκευή. Μία εβδομάδα πριν το Πάσχα.
Πρωϊνό; Ηλιόλουστο. Δικτατορία. Από στόμα σε στόμα διαδίδεται η είδηση στην προσφυγική γειτονιά. Κόσμος κατηφορίζει την οδό Ελλησπόντου στη Νεάπολη της Νίκαιας.
Οι κομμουνιστές-αριστεροί, θρύλοι για την περιοχή (άνθρωποι με πολλά χρόνια σε φυλακές κι εξορίες) “συνοδεία” αστυνομικών της Ασφάλειας, κατηφορίζουν κι αυτοί.
Δικτατορία! Απορίες, έκπληξη, τα ερωτήματα πολλά…
Για τους παλιούς; Μικρασιατική καταστροφή, πόλεμος ΄40-΄41, Γερμανική Κατοχή, Μπλόκο της Κοκκινιάς, Εμφύλιος…
Αίγυπτος: Twitter ή μπούργκα;
«Η Αίγυπτος δεν είναι Τυνησία». Αυτό ακούγαμε λίγα μόλις 24ωρα μετά από τη θεαματική ανατροπή του Τυνήσιου προέδρου Ζιν αλ Αμπιντίν Μπεν Αλί, που είχε «κατασκηνώσει» στην εξουσία επί 27 συναπτά χρόνια, από διαφόρους, καλόπιστους και μη, αναλυτές, που υποστήριζαν ότι το καθεστώς Μουμπάρακ δεν θα ανατραπεί με την ίδια ευκολία. Ωστόσο, τα καταλυτικά γεγονότα φαίνεται να τους διαψεύδουν. Μάλιστα, το σύνθημα που κυριάρχησε, “Μουμπάρακ Game Over”, έδειξε πως οι ομοιότητες δεν εξαντλούνται στην αμφισβήτηση ενός αυταρχικού καθεστώτος. Κι εδώ στην πρωτοπορία του αγώνα βρίσκονται οι νέοι, που δεν βλέπουν καμιά προοπτική στη ζωή τους.